Documentary: Payback Time in Iceland #OWS

Merry #GlobalChange & Happy #Occupy2012

Mic-Check @ UN Climate Conference in Durban #OWS

www.democracynow.org - A number of protests are being held today at the United Nations Climate Change Conference in Durban to protest the failure of world leaders to agree to immediately agree to a deal of binding emissions cuts. Anjali Appadurai, a student at the College of the Atlantic in Maine, addressed the conference on behalf of youth delegates. Just after her speech, she led a mic-check from the stage -- a move inspired by the Occupy Wall Street protests. "It always seems impossible until it's done. So, distinguished delegates and governments around the world, governments of the developed world: Deep cuts now. Get it done," Appadurai says.

To watch the complete daily, independent news hour, read the transcript, download the podcast, and for more reports from the U.N. Climate Change Conference in Durban, visit http://www.democracynow.org/tags/durban_climate_summit_2011

Coming soon to a bank near you: Occupy Ninjas #OWS

Global rebellion: The coming chaos

Via: AljazeeraEnglish

As the crisis of global capitalism spirals out of control, the powers that be in the global system appear to be adrift and unable to proposal viable solutions. From the slaughter of dozens of young protesters by the army in Egypt to the brutal repression of the Occupy movement in the United States, and the water cannons brandished by the militarised police in Chile against students and workers, states and ruling classes are unable are to hold back the tide of worldwide popular rebellion and must resort to ever more generalised repression.


Simply put, the immense structural inequalities of the global political economy can no longer be contained through consensual mechanisms of social control. The ruling classes have lost legitimacy; we are witnessing a breakdown of ruling-class hegemony on a world scale.

First, this crisis shares a number of aspects with earlier structural crises of the 1930s and the 1970s, but there are also several features unique to the present:
The system is fast reaching the ecological limits of its reproduction. We face the real spectre of resource depletion and environmental catastrophes that threaten a system collapse.

 - The magnitude of the means of violence and social control is unprecedented. Computerised wars, drones, bunker-buster bombs, star wars, and so forth, have changed the face of warfare. Warfare has become normalised and sanitised for those not directly at the receiving end of armed aggression. Also unprecedented is the concentration of control over the mass media, the production of symbols, images and messages in the hands of transnational capital. We have arrived at the society of panoptical surveillance and Orwellian thought control.
...

Second, global elites are unable to come up with solutions. They appear to be politically bankrupt and impotent to steer the course of events unfolding before them. They have exhibited bickering and division at the G-8, G-20 and other forums, seemingly paralysed, and certainly unwilling to challenge the power and prerogative of transnational finance capital, the hegemonic fraction of capital on a world scale, and the most rapacious and destabilising fraction. While national and transnational state apparatuses fail to intervene to impose regulations on global finance capital, they have intervened to impose the costs of the crisis on labour. The budgetary and fiscal crises that supposedly justify spending cuts and austerity are contrived. They are a consequence of the unwillingness or inability of states to challenge capital and their disposition to transfer the burden of the crisis to working and popular classes.

The global revolt underway has shifted the whole political landscape and the terms of the discourse. Global elites are confused, reactive, and sinking into the quagmire of their own making. It is noteworthy that those struggling around the world have been shown a strong sense of solidarity and are in communications across whole continents. Just as the Egyptian uprising inspired the US Occupy movement, the latter has been an inspiration for a new round of mass struggle in Egypt. What remains is to extend transnational coordination and move towards transnationally-coordinated programmes. On the other hand, the "empire of global capital" is definitely not a "paper tiger".

As global elites regroup and assess the new conjuncture and the threat of mass global revolution, they will - and have already begun to - organise coordinated mass repression, new wars and interventions, and mechanisms and projects of co-optation in their efforts to restore hegemony.

In my view, the only viable solution to the crisis of global capitalism is a massive redistribution of wealth and power downward towards the poor majority of humanity along the lines of a 21st-century democratic socialism in which humanity is no longer at war with itself and with nature.

William I. Robinson is a Professor of Sociology, Global Studies, and Latin American Studies, University of California at Santa Barbara. His latest book is Latin America and Global Capitalism.

Read the complete article here: http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2011/11/20111130121556567265.html

(some) US media waking up to what #GlobalChange actually means? #OWS

 

From: How I Stopped Worrying and Learned to Love the OWS Protests

'Occupy Wall Street was always about something much bigger than a movement against big banks and modern finance. It's about providing a forum for people to show how tired they are not just of Wall Street, but everything. This is a visceral, impassioned, deep-seated rejection of the entire direction of our society, a refusal to take even one more step forward into the shallow commercial abyss of phoniness, short-term calculation, withered idealism and intellectual bankruptcy that American mass society has become. If there is such a thing as going on strike from one's own culture, this is it. And by being so broad in scope and so elemental in its motivation, it's flown over the heads of many on both the right and the left.

We're all born wanting the freedom to imagine a better and more beautiful future. But modern America has become a place so drearily confining and predictable that it chokes the life out of that built-in desire. Everything from our pop culture to our economy to our politics feels oppressive and unresponsive. We see 10 million commercials a day, and every day is the same life-killing chase for money, money and more money; the only thing that changes from minute to minute is that every tick of the clock brings with it another space-age vendor dreaming up some new way to try to sell you something or reach into your pocket. The relentless sameness of the two-party political system is beginning to feel like a Jacob's Ladder nightmare with no end; we're entering another turn on the four-year merry-go-round, and the thought of having to try to get excited about yet another minor quadrennial shift in the direction of one or the other pole of alienating corporate full-of-shitness is enough to make anyone want to smash his own hand flat with a hammer.

The police in their own way are symbols of the problem. All over the country, thousands of armed cops have been deployed to stand around and surveil and even assault the polite crowds of Occupy protesters. This deployment of law-enforcement resources already dwarfs the amount of money and manpower that the government "committed" to fighting crime and corruption during the financial crisis. One OWS protester steps in the wrong place, and she immediately has police roping her off like wayward cattle. But in the skyscrapers above the protests, anything goes.

This is a profound statement about who law enforcement works for in this country. What happened on Wall Street over the past decade was an unparalleled crime wave. Yet at most, maybe 1,500 federal agents were policing that beat – and that little group of financial cops barely made any cases at all. Yet when thousands of ordinary people hit the streets with the express purpose of obeying the law and demonstrating their patriotism through peaceful protest, the police response is immediate and massive. There have already been hundreds of arrests, which is hundreds more than we ever saw during the years when Wall Street bankers were stealing billions of dollars from retirees and mutual-fund holders and carpenters unions through the mass sales of fraudulent mortgage-backed securities.'

Read more: http://www.rollingstone.com/politics/news/how-i-stopped-worrying-and-learned-to-love-the-ows-protests-20111110#ixzz1duspTXHV

And from a news reporter who got arrested during Bloomberg’s disgraceful eviction of Occupy Wall Street:

'Nobody arrested the bankers for pushing fraudulent loans and subprime mortgage investments, or the ratings agencies and government regulators that neglected their duties and helped Wall Street crash the global economy. But putting tents in a public park? Time to bring out the batons and pepper spray.

As hard as the NYPD and New York City’s government might try to obscure the truth though, one truth remains: 

At 1 a.m. this morning, in the heart of New York City, protesters exercising their constitutional rights to free speech and assembly were swept away by the state, while that state also did all it could to prevent media coverage. No matter what one may think of the occupiers or their cause, nothing they’ve done justifies blockading the press or ignoring court orders. 

Mayor Bloomberg, Police Commissioner Ray Kelly and other New York leaders who ordered the eviction should take a long, hard look at their handling of the occupation. This morning’s action may not be what a police state looks like, but it’s certainly how one begins.'


Read his full report of events here: http://www.washingtonpost.com/blogs/post-partisan/post/bloombergs-disgraceful-eviction-of-occupy-wall-street/2011/11/15/gIQASRiqON_blog.html

#OccupyWallstreet holds biggest General Assembly ever, after retaking #LibertySquare

For more videos of Police Raid of #OWS, see: http://www.ustream.tv/theother99
Live stream of Liberty Square now: http://www.livestream.com/occupynyc

Indignación: escrito hace 33 años y mas que nunca vigente

Nosotros decimos No!

Nosotros decimos no al elogio del dinero y de la muerte.

Decimos no a un sistema que pone precio a las cosas y a la gente, donde el que más tiene es el que más vale, y decimos no a un mundo que destina a las armas de guerra dos millones de dólares cada minuto, mientras cada minuto mata treinta niños por hambre o enfermedad curable. La bomba de neutrones que salva a las cosas y aniquila a la gente, es un perfecto símbolo de nuestro tiempo. Para el asesino sistema que convierte en objetivos militares a las estrellas de la noche, el ser humano no es más que un factor de producción y de consumo y un objeto de uso; el tiempo, no más que un recurso económico; y el planeta entero una fuente de renta que debe rendir hasta la última gota de su jugo. Se multiplica la pobreza para multiplicar la riqueza, y se multiplican las armas que custodian esa riqueza, riqueza de poquitos , y que mantienen a raya la pobreza de todos los demás, y también se multiplica, mientras tanto la soledad: nosotros decimos no a un sistema que no da de comer ni da de amar, que a muchos condena al hambre de comida y a muchos más al hambre de abrazos.

Decimos no a la mentira.

La cultura dominante, que los grandes medios de comunicación irradian en escala universal, nos invita a confundir el mundo con un supermercados o una pista de carreras, donde el prójimo puede ser una mercancía o un competidor, pero jamás un hermano. Esa mentirosa cultura, que cursimente especula con el amor humano para arrancarle plusvalía, es en realidad una cultura del desvínculo: tiene por dioses a los ganadores, los exitosos dueños del dinero y el poder, y por héroes a los uniformados rambos que les cuidan las espaldas aplicando la Doctrina de seguridad Nacional. Por lo que dice y por lo que calla, la cultura dominante miente que la pobreza de los pobres no es un resultado de la riqueza de los ricos, sino que es hija de nadie, proviene de la oreja de una cabra o de la voluntad de Dios, que hizo a los pobres perezosos y burros. De la misma manera, la humillación de unos hombres por otros no tiene porqué motivar la solidaria indignación o el escándalo, porque pertenece al orden natural de las cosas: las dictaduras latinoamericanas, pongamos por caso, forman parte de nuestra exuberante naturaleza y no del sistema imperialista del poder.

El desprecio traiciona la historia y mutila al mundo. Los poderosos fabricantes de opinión nos tratan como si no existiéramos, o como si fuéramos sombras bobas. La herencia colonial obliga al llamado Tercer mundo, habitado por gente de tercera categoría, a que acepte como propia la memoria de sus vencedores y a que compre la mentira ajena para usarla como si fuera la propia verdad. Nos premian la obediencia, nos castigan la inteligencia y nos desalientan la energía creadora. Somos opinados, pero no podemos ser opinadores. Tenemos derecho al eco, no a la voz, y los que mandan elogian nuestro talento de papagayos. Nosotros decimos no: nos negamos a aceptar esta mediocridad como destino.

Nosotros decimos no al miedo.

No al miedo de decir, al miedo de hacer, al miedo de ser. El colonialismo visible prohíbe decir, prohíbe hacer, prohíbe ser. El colonialismo invisible, más eficaz, nos convence de que no se puede decir, no se puede hacer, no se puede ser. El miedo se disfraza de realismo: para que la realidad no sea irreal, nos dicen los ideólogos de la impotencia, la moral ha de ser inmoral. Ante la indignidad, ante la miseria, ante la mentira, no tenemos más remedio que la resignación. Signados por la fatalidad, nacemos haraganes, irresponsables, violentos, tontos, pintorescos y condenados a la tutela militar. A lo sumo, podemos aspirar a convertirnos en prisioneros de buena conducta, capaces de pagar puntualmente los intereses de una descomunal deuda externa contraída para financiar el lujo que nos humilla y el garrote que nos golpea.

Y en este cuadro de cosas, nosotros decimos no a la neutralidad de la palabra humana. Decimos no a quienes nos invitan a lavarnos las manos ante las cotidianas crucifixiones que ocurren a nuestro alrededor. A la aburrida fascinación de un arte frío, indiferente, contemplador del espejo, preferimos un arte caliente, que celebra la aventura humana en el mundo y en ella participa, un arte irremediablemente enamorado y peleón. ¿Sería bella la belleza si no fuera justa?, Sería justa la justicia si no fuera bella?. Nosotros decimos no al divorcio de la belleza y de la justicia, porque decimos sí a su abrazo poderoso y fecundo.

Ocurre que decimos no, y diciendo no estamos diciendo sí.

Diciendo no a las dictaduras, y no a las dictaduras disfrazadas de democracias, nosotros estamos diciendo sí a la lucha por la democracia verdadera, que a nadie negará el pan ni la palabra y que será hermosa y peligrosa como un poema de Neruda o una canción de Violeta.

Diciendo no al devastador imperio de la codicia, que tiene su centro en el norte de América, nosotros estamos diciendo sí a otra América posible, que nacerá de la más antigua de las tradiciones americanas, la tradición comunitaria...

Diciendo no a la paz sin dignidad, estamos diciendo sí al sagrado derecho de rebelión contra la injusticia y su larga historia...

Diciendo no a la libertad del dinero, nosotros estamos diciendo sí a la libertad de las personas: libertad maltratada y lastimada...

Diciendo no al egoísmo suicida de los poderosos, que han convertido al mundo en un vasto cuartel, nosotros estamos diciendo sí a la solidaridad humana, que nos da sentido universal y confirma la fuerza de fraternidades más poderosas que todas las fronteras con todos sus guardianes...

Y diciendo no al triste encanto del desencanto, nosotros estamos diciendo sí a la esperanza, la esperanza hambrienta y loca y amante y amada...
 

Citado de un discurso hecho por Eduardo Galeano, en 1988 en Santiago de Chile, reproducido con permiso del autor (seguramente).

'Indignados' penetrate heartland of Europe’s politico-intellectual establishment

Indignation penetrates into the heartland of Europe’s politico-intellectual establishment as PhD researchers interrupt a lecture by Van Rompuy.

Herman Van Rompuy, President of the European Council and the very personification of the undemocratic and unaccountable European technocracy, was treated to an unpleasant surprise today. As he delivered a lecture on the political and economic challenges for Europe at the European University Institute (EUI) in Florence, Italy, a group of about 50 PhD researchers occupied the university and interrupted his speech, holding up banners with a straightforward reminder: ‘Democracy?’

When the banners were raised, attendants spontaneously began to applaud incessantly, silencing the President, who was visibly frustrated. But having previously been denied the chance to ask questions afterwards, the researchers felt compelled to air their opinion in another way. Van Rompuy’s speech, as a result, was interrupted several times with demands to engage in a dialogue and allow the researchers to ask questions and make a statement.

Via: RoarMag

See Also: 95 proposals for change

De kracht van lokale radio: leerlingen in Sucre (regio Cauca, Colombia) zetten burgemeester op beklaagdenbankje

Lokale en gemeenschapsradios kunnen een belangrijke rol spelen om bewoners een stem te geven in de lokale politiek van hun gemeenten en bij andere gebeurtenissen die hen aanbelangen, een stem die nauwelijks aan bod komt in de traditionale media, of soms sterk vervormd wordt.
Wanneer de lokale bevolking - zoals jongeren en studenten - echter zelf aan de slag gaan om hun nieuws te maken en hun kijk op de dingen kenbaar te maken, wordt het interessant.

Broederlijk Delen organiseerde recentelijk een workshop samen met onze partner Justicia y Paz, in Sucre, in de regio genaamd Cauca in het zuid oosten van Colombia, juist met dit doel.

Lokale organisaties en studenten werden uitgenodigd voor een tweedaagse workshop waarin de verschillende genres en technieken voor het maken van radio programaties werden uitgelegd, en waarin actuele temas werden gekozen om erover een radio programma te maken.

Aangezien de gemeente Sucre reeds over een kleine lokale Radio beschikt, wilden lokale organisaties meer te weten komen over hoe ze zelf radio konden maken om zo meer gebruik te gaan maken van de reeds bestaande infrastructuur.

Nadat de jongeren en leden van de organisaties eerst een kleine basis theorie hadden gekregen, werd onmiddellijk overgegaan tot de praktiek: het uitschreven van teksten voor een kort radio programma, en het van opnemen van interviews met buurtbewoners en lokale leiders.

Achteraf editeerden de leerlingen zelf hun opgenomen interviews, om kleine foutjes te corrigeren en de overgangen tussen de programmaonderdelen te verbeteren.

Tot slot ging de hele groep naar de lokale radio, waar twee van de in totaal 7 programma's die ze die dag produceerden live werden uitgezonden op de lokale Radio 'Sucre FM'. Een moment dat voor een aantal meisjes van de lokale school zeer spannend was, aangezien hun interview ging over een recent en heel actueel probleem waarmee zij als studenten de dagen voordien geconfronteerd werden.

De lokale middelbare school had namelijk het aanbod gekregen van het Colombiaanse ministerie van onderwijs om hen 30 laptops te schenken, aanbod waarmee de leerlingen bijzonder tevreden waren. Het enige wat nodig was was de handtekening van de directeur van de school en die van de lokale burgemeester, opdat het ministerie vanuit Bogotá het project zou goedkeuren en de laptops hen zonder kosten toegezegd zouden worden.

De burgemeester echter weigerde z'n handtekening te zetten, omdat ie bij de recente verkiezingen zijn burgemeestersscherp was kwijtgespeeld aan z'n rivaal, en hij op deze manier de lokale bevolking en kiezers wou afstraffen.

Toen dit ter oren kwam van de leerlingen organiseerden ze een spontane betoging voor het gemeentehuis om de handtekening van de burgemeester alsnog te eisen. Die liet zich echter niet zien om verantwoording af te leggen, en verspreidde achteraf geruchten dat de studenten door hun leraars verplicht werden op straat te komen, of dat de nieuwe burgemeester achter het protest zou zitten.

In het radio programma dat ze hierover maakten, legden enkele leerlingen uit dat dit pure leugens waren: dat ze zelf het initiatief hadden genomen om voor hun rechten  op te komen, en ze niet meededen aan de politieke spelletjes tussen de verschillende kandidaten.
Eveneens de kwade geruchten dat er achteraf schade was toegebracht aan het gemeentehuis, ontkenden ze ten stelligste: 'een aantal werknemers van de gemeente openden zelf de poorten om ons door te laten, niet wij' zei de verantwoordelijke van de studentenvereniging in het interview dat hem werd afgenomen door twee medestudenten.

Het feit dat de studenten zelf het onderwerp kozen, hun eigen versie van de gebeurtenissen konden brengen en het volledig radioprogramma eigenhandig produceerden, is een krachtig wapen tegen de manipulatie en corruptie die maar al teveel schering en inslag zijn in Colombia op lokaal en gemeentelijk niveau.

Achteraf was het enthousiasme bij de leerlingen groot, en het was duidelijk dat ze de smaak te pakken hadden, en reeds uitkeken naar een aanvullende workshop.
Opgelet meneer de burgemeester: hier worden kritische burgers gevormd!


Broederlijk Delen steunt verschillende partners in Colombia in de regio Cauca, waaronder ook 'Comisión Intereclesial de Justicia y Paz'  die op nationaal vlak een alternatieve internetradio 'Contagio Radio' hebben met als doel een stem te geven aan lokale gemeenschappen.
De radio kan beluisterd worden op www.contagioradio.com,
de programmas die tijdens de workshop werden gemaakt zijn (in het spaans) te beluisteren op: http://www.contagioradio.com/procesos-de-formacion-en-comunidades-de-base/

Meer fotos van de workshop kan je hier vinden: http://www.esperanzaproxima.net/es/flickr-galleries?view=album&album=72157627937135425&page=1
 
De workshop kwam tot stand dankzij samenwerking van de partners en met technische steun van onze cooperant, Gert Steenssens, die sinds 2008 samenwerkt met verschillende partners van Broederlijk Delen in Colombia.

Griekenland: er kan nooit genoeg democratie zijn

Bron: DeWereldMorgen 

 

De concrete gevolgen van de crisis voor de Grieken

Binnen de EU is Griekenland (voorlopig) het zwaarst door die crisis getroffen. In feite komt het op het volgende neer:
- aan de Grieken wordt gevraagd – excuseer, laat ik dat anders formuleren – van de Grieken wordt geëist dat zij de rekening betalen van jarenlang wangedrag van de banken;
- zij moeten aanvaarden dat diezelfde banken met hun belastingsgeld worden gered maar dat dit voor die banken geen enkele sociale verplichting inhoudt;
- bovendien moeten zij inleveren op zowat alle sociale voorzieningen (onderwijs, gezondheidszorg, sociale woningbouw ...);
- daarnaast moeten zij ook aanvaarden dat de personen, die rijk geworden zijn met behulp van hetzelfde economische systeem dat nu vastgelopen is, nu niets moeten inleveren en geen hogere belastingen moeten betalen;
- last but not least moeten zij er zich bij neerleggen dat  hun land een militair budget in stand houdt dat in procent van het Bruto Nationaal Product (BNP)  één van de hoogste is in de EU (zie 'Tezotomlostelopen' op deze site).

 

Respect voor democraten in de Vlaamse media

Guy Tegenbos in De Standaard: "Het kan niet dat het binnenlandse politieke probleem van één man, van één klein land, de economie van een heel werelddeel in gevaar brengt". Geen probleem dus dat een systeem dat een kleine elite walgelijk rijk maakt de economie van één land aan het wankelen brengt. Geen probleem dat de instellingen die deze beslissingen nemen geen enkel democratisch mandaat hebben...
De Tijd heeft het over de Griekse bom onder de beurzen. Die reageren unaniem negatief. Het is dus evenmin een probleem dat die financiële markten jarenlang grof geld verdienen aan de sociale uitbuiting in binnen- en buitenland. Geen probleem dat deze crisis zware sociale gevolgen heeft voor de gewone man en vrouw in de straat (die zoals in Griekenland inderdaad alleen nog de 'straat' heeft om zijn onvrede te uiten). Geen probleem dat banken, die met belastingsgeld werden gered, blijven doorgaan met exact dezelfde riskante financiële operaties die tot de crisis hebben geleid ...

 

De huidige generatie politici is moreel failliet

Ooit was er een tijd dat politici beweerden dat maatregelen dienden te worden genomen 'omdat de burgers dat willen, omdat het in het algemeen belang is'. Vandaag durven politici zonder een schijn van schaamte beweren dat harde maatregelen nodig zijn 'omdat de financiële markten dat wensen'.
Historici maken prachtige analyses over de ondergang van de feodaliteit, over de reden waarom de Weimar-republiek de opkomst van het nazisme mogelijk maakte. Jammer genoeg zijn wij niet in staat om tot ditzelfde inzicht te komen in de gebeurtenissen van onze eigen tijd.

 

De vernietiging van de sociaaldemocratie

Wat nu gebeurt, is niet meer of niet minder dan de geplande afbraak van de sociale verzorgingsstaat, zoals die na de Tweede Wereldoorlog werd opgebouwd. Toen beslisten de Europese staatsleiders om met lege staatskassen toch over te gaan tot de invoering van een veralgemeend pensioenstelsel, openbare gezondheidszorg, gratis onderwijs, openbare werken...
Die visie is volledig geofferd op het altaar van het neoliberalisme. Hoewel deze ideologie democratisch volledig gefaald heeft – ze kan zich nergens in de wereld beroepen op een democratisch verworven legitimiteit – slaagt ze erin zich nu te vestigen via de omweg van de economische besparingen.
Inderdaad, zelfs de meest reactionaire politicus waagt het vandaag niet om openlijk te zeggen dat onderwijs en gezondheidszorg aan de vrije markt moeten overgeleverd worden. Dat kan wel zo: "Al die sociale beschermingsmaatregelen zijn wel heel mooi en we zijn daar wel voor, maar er is gewoon geen geld voor, jammer genoeg”.

 

Jarenlange gijzeling van de democratie

Stel, je weet dat politieke meerderheden wisselen, dat met andere woorden jouw ideologie niet altijd de meerdherheid zal halen bij de verkiezingen. Stel vervolgens dat je een strategie wil ontwikkelen die mogelijk maakt dat jouw ideologie het altijd voor het zeggen heeft, wat ook de toevallige parlementaire meerderheid is. Hoe zou je dat aanpakken?
Eenvoudig, zorg er voor dat een land zo zwaar in de schuldenlast verzinkt dat het voor jaren met handen en voeten gebonden is aan moordende afbetalingen, die elk sociaal initiatief onmogelijk maken. Precies wat nu gebeurt.

 

Fictie? In Latins-Amerika en Afrika kennen ze dit al jaren ...

Wat nu in de EU en in Griekenland gebeurt, is een herhaling van de finaciële wurging die door het IMF en de Wereldbank aan Latijns-Amerika en Afrika is opgelegd. Over deze instellingen heb ik het hierboven niet gehad, maar dat zij nu ook in Europa hun Structurele Aanpassingsprogramma's kunnen opdringen is een teken aan de wand.
Die verdoemde programma's waren een compleet fiasco voor de bevolking maar een bonanza voor een kleine toplaag ter plaatse en voor de grote bedrijven en banken hier. Dat ze hun superwinsten daarna hebben belegd in financiële operaties die tot de huidige crisis hebben geleid, is een ander verhaal.
De Grieken zouden best eens te rade gaan bij de bevolking van de landen die dit al eens hebben meegemaakt. Een simpele vergelijking tussen die landen die er zijn uitgeraakt en zij die nog steeds diep in de problemen zitten kan al veel verhelderen.

 

Niet het eerste referendum over een hulpplan

IJsland is dan wel geen lid van de Europese Unie. De problemen daar zijn ook niet helemaal te vergelijken met die van Griekenland. Maar in ieder geval, ook de IJslandse regering vroeg de bevolking een oordeel over een reddingsplan. De IJslanders hebben dit verworpen. En kijk, ze zijn dan wel nog niet helemaal uit de problemen maar in ieder geval zijn ze er sindsdien heel wat op verbeterd. En de wereld is niet vergaan ...

 

De echte bezorgdheid gaat over iets anders

De financiële markten zijn eigenlijk niet zo bezorgd over de resultaten van een Grieks referendum. Vroegere referenda in Frankrijk en Nederland over het nieuw verdrag van de Europese Unie werden toen ook verketterd. Men heeft het verdrag daarna toch gewoon ingevoerd.
De financiële markten zijn er eveneens gerust in dat dat nu ook in Griekenland zal gebeuren. Wat hen verontrust, is iets heel anders. Ze maken zich er zorgen over dat het Griekse initiatief de zin van de Europese bevolking gaat aanwakkeren om opnieuw meer democratische inspraak te eisen.
De laatste jaren werd er nog nauwelijks gesproken over het 'democratisch deficit' van de Europese Unie. Dit referendum dreigt dit debat terug actueel te maken. Dat is reden voor echte bezorgdheid.
Er kan nooit genoeg democratie zijn, luidt de titel van dit artikel. Er is echter nog nooit 'genoeg democratie' geweest in Europa. Het wordt tijd dat we gaan eisen dat 'economie' terug een 'middel' wordt en geen doel op zichzelf is.
Het enige doel van een maatschappij is het algemeen welzijn. Niet meer of niet minder. Daar gaat de strijd van de Grieken over. Het is ook onze strijd.

Bron: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/11/02/griekenland-er-kan-nooit-genoeg-democratie-zijn

Occupy Antwerp aankondiging op NMBS trein #GlobalChange #OccupyAntwerp

meer info zie: http://www.livestream.com/occupyantwerp

World R-love-ution - 11.11.11

Occupy The Streets. Occupy The World 11/11/11 11:11:11

Spread The Message. INVITE ALL FRIENDS ! ! !
JOIN THE REVOLUTION

Police raid #OccupyOakland, shoot protester in the face #OccupyTogether #GlobalChange

Police violently evict Occupy Oakland, attacking protesters with teargas, flash grenades and rubber bullets, arresting dozens and shooting one man in the face.


Over 500 riot police violently evicted the 350-man protest camp in Oakland, California early in the morning on Tuesday. At least 85 protesters were arrested as clouds of teargas and the noise of flash grenades turned downtown Oakland into a dramatic scene resembling nothing less than an urban warzone. At least one man was shot in the face with a rubber bullet.


Another was caught in the middle of a cloud of teargas in a wheelchair, as police kept lobbing canisters at him. In another shocking video, police can be seen throwing a flash grenade right onto a group of people trying to evacuate an injured protester.

For all purposes, the truth is now self-evident: the American state is waging war on its own people.

There are reports that US law enforcement have asked Google to censor several videos exposing police brutality from YouTube.

Via: http://roarmag.org/2011/10/man-shot-in-face-with-rubber-bullet-during-oakland-raid

Hypocrisy has its own elegant symmetry, a short film #OccupyWallStreet

Nace el Movimiento de Indignados en Bogotá, Colombia

En solidaridad con las que en más de 1000 lugares en el mundo organizaron manifestaciones y acampadas el sábado 15 de octubre pasado, unos 70 indignados se reunieron en el Parque Nacional en Bogotá para manifestar su indignación y rechazo al sistema económico mundial.

La cita era en el reloj del parque nacional desde las 9am de la mañana para empezar una asamblea en donde los asistentes podían encontrarse y conocerse por primera vez, y se iban discutiendo los temas relevantes y acciones futuras por tomar.


Tras presentarse entre si y hablar algunas propuestas de acción para el día se decidío mover la asamblea a la orilla del parque en la 7a donde se consideraba que iba a haber una mayor visibilidad.

Varias propuestas y iniciativas fueron compartido con los demás asistentes, todas aportando de una o otra manera hacía la construcción de alternativas al sistema económico vigente.

Entre los temas que tocaron algunos se destacaron por su urgencia y alcance nacional: como es el de la minería, que está amenazando a todo el territorio de Colombia. También fue mencionado el tema de agua, cuando un indigando publicamente hizo el compromiso de dejar de comprar agua embotellada. 

Además, en un acto simbólico en rechazo al sistema monetario actual, varios asistentes rompieron billetes de pesos colombianos que luego dejaron llevar por el viento.

A las 3 de la tarde concluyeron su asamblea, después de primero debatir una nueva fecha para reunirse, en lo cual fue propuesta la fecha del 30 de octubre para coincidir con las elecciones de ese mismo día.

Fotos Indignados en Bogotá, Parque Nacional #15O #GlobalChange #cambioglobalbog

https://secure.flickr.com/photos/45009996@N06/sets/72157627902485746/

#15OReady #15Oct #15O #15M #GlobalChange #OccupyWallstreet #TomaLaBolsa

More info on worldwide activities: www.15october.net

Info from Bogotá, Colombia: www.15obogota.tk
 
For Twitter coverage from Bogotá follow: @gsteenss

De indignados in Brussel: wie zijn ze en wat drijft hen?

Zaterdag 7 oktober kwamen de eerste marsen van indignados of 'verontwaardigden' aan in Brussel. Wie zijn deze indignados? Waarom hebben ze bijna 2000 kilometer naar Brussel gewandeld en wat komen ze in Brussel doen? We vroegen het aan enkele 'verontwaardigden'. 

Deze week zullen in Brussel ook vanuit Groot-Brittannië, Duitsland en Nederland indignados aankomen. De indignados organiseren in Brussel een week met workshops, vergaderingen en acties tegen de Europese besparingsplannen. Een week die zal worden afgesloten met een internationale Agora, een actiedag op 15 oktober onder de slogan 'verenigd voor een globale verandering'.

 

Meer op de WereldMorgen hier 

 

Zie ook: Indignados bezetten hoofdzetel Dexia

15 Oct 2011: Operation Occupy Brussels

Los Indignados: Operation Occupy Brussels from NOMAD 07 Creative Bohemians on Vimeo.

Gent verwelkomt indignados, Brussels politie eveneens, maar met repressie en arrestaties

Indignados kregen warm welkom te Gent

GENT - Donderdag 6 oktober, rond vijf uur in de namiddag, arriveerden de eerste Indignados in Gent. De groep bestaande uit ongeveer tachtig personen van verschillende nationaliteiten sloeg zijn kamp op op het Sint-Pietersplein. Een vijftiental politiemensen hielden van boven aan de trappen naar de Sint-Amandstraat een oogje in het zeil, maar lieten begaan. 

Rond vijf uur in de namiddag kwamen de eerste Indignados, op weg naar Brussel, toe op het Sint-Pietersplein te Gent en zetten hun kamp op aan het gebouw waar vroeger de Studentenartsen van de UGent zaten. Een locatie die ze zelf georganiseerd hadden. Ze werden verwelkomd door tientallen sympathisanten. Er werd zowel voor het gebouw als in verschillende ruimtes binnen gekampeerd.

meer op: WereldMorgen


en in Brussel laat de politie van zijn beste kant zien:

Politie omsingelt en arresteert Indignad@s in het Elisabethpark in Koekelberg

De marsen uit het Zuiden van de indignad@s  kwamen toe op zaterdag 8 oktober 2011  in Brussel na ongeveer 1600 km te voet te hebben afgelegd.  Ze wilden aanvankelijk kamperen in het Elisabethpark. Dit was aangevraagd door de organisatoren van Agora Brussel. Maar ze kregen daarvoor geen toelating van de  Burgemeester Pidvin van Koekelberg met een hoop excuses die nergens op sloegen.

Het Gewest wou dat de indignad@s hun tenten opsloegen op het Thurn & Taxis-terrein, maar het terrein is te afgelegen, vonden ze.
De onderhandelingssessies volgden elkaar op en leken steeds meer op elkaar, de politie dreigde voortdurend met geweld als er zou gekapmpeerd worden in het Park, zelfs Volksvergaderingen en samenscholingen van meer dan 4 personen werden verboden.
In de dagen voor de aankomst van de marcheerders  vertraagden en bemoeilijkte de autoriteiten voortdurend  het overleg en ze probeerden steeds opnieuw een ongeschikte kampplaats op te dringen die al verschillende keren door de indignad@s werd geweigerd, een verlaten terrein achter Tour en Taxis!
Daarom besloten de marcheerders uit Spanje en Frankrijk  toch  naar het Elisabethpark te gaan en daar in  een Volksvergadering  te beslissen wat hen te doen stond.
Op de Assemblé was de grote tegenstelling vooral pragmatisch (we hebben een week werk te doen, dus we kunnen beter niet opgepakt worden) tegenover ideologisch we willen op straat slapen, in het zicht, niet verstopt) Ik kan beide strekkingen volgen.
De politie heeft uiteindelijk de Campus van de HUB aangeboden als alternatieve kampeerplaats.
Na de Volksvergadering in het Elisabethpark koos een groep om in het park te blijven en een andere om naar de Campus van  de HUB te gaan. Maar de fanfare bleef doorspelen,  het feestje in het park ging nog een tijdje door.
De politie stelt een ultimatum: nu naar de universiteit of anders…  Mensen beginnen te vertrekken, anderen blijven.
De politie omsingelde dan de achtergebleven  actievoerders en legde de tenten die al opstonden plat. Niemand kon nog een kant op.
De politie stelde zich steeds dreigender op. Ze tikte met de matrak tegen de laarsen en hield traangas in de aanslag. Sommigen trokken weg naar de HUB andere actievoerders gingen uit protest op de grond zitten.
Toen ik dat op FB wou zetten bleek mijn account ineens tijdelijk afgesloten maar het SMS-verkeer ging nog door. Bizar.
Intussen werden bussen aangevoerd en begon de politie iedereen te arresteren. Laatste SMS dat ik ontving  vanuit het Elizabethpark:
“Ze hebben ze opgepakt, het is grote miserie;”
Uit verschillende bronnen vernamen we dat de politie daarbij excessief geweld gebruikte.
twee bussen met Spaanse marcheerders werden afgevoerd. De andere actievoerders konden ternauwernood ontsnappen aan de politie en ging kamperen op de terreinen van de HUB.
Net als in Parijs misbruikt de politie de administratieve aanhouding  om mensen te intimideren die enkel vreedzaam willen bijeenkomen op een publieke plaats.
In verschillende Vlaamse steden zoals Kortrijk, Waregem, Gent en Aalst werden de marsen warm onthaald. In  grote steden zoals Parijs en Brussel is het grimmigheid troef.

 Via: https://niepleuen.wordpress.com/2011/10/08/politie-omsingelt-en-arresteert-actievoerders-in-het-elisabethpark-in-koekelberg/

 Meer Fotos van politie optreden hier: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.179616442117637.45261.124105514335397&type=1 

Indignados in Waregem: verbazing alom

Als de indignados omstreeks 19 uur samenkomen op de markt in Waregem zijn ze nog net op tijd om de laatste winkel dicht te zien gaan. “Waar is iedereen?” vragen ze zich luidop af. “Welkom in Vlaanderen, iedereen zit thuis voor zijn TV-scherm”, grappen de twee Belgen die zich bij hen aansloten. 

 

Ze vertrokken ruim 1.400 km geleden in Madrid om in Brussel hun ongenoegen te komen uiten. Sommigen hebben de hele weg gestapt, velen sloten zich bij de mars aan ergens onderweg.
Sandra was in mei betrokken bij de acties en marsen in Guadalajara, een stadje zo'n 100 kilometer van Madrid. Toen besloten ze om vanuit verschillende Spaanse steden naar Madrid te marcheren. Sandra sloot zich aan bij de mars, ... en nu, zoveel maanden later, is ze bijna in Brussel. Ik was kinesitherapeute met een tijdelijk contract, dat contract liep af en toen besloot ik om actie te gaan voeren.
“Samen met de anderen op zoek naar gemeenschappelijke uitgangspunten en visies, dat vind ik echt het meest uitdagende."
"Het is wel duidelijk dat de huidige samenleving geen toekomst heeft, we zullen ze dus samen moeten heruitvinden. Deze mars was voor ons ook een eerste oefening, elke dag leerde je bij ook al omdat het niet eenvoudig is om met zo'n diverse groep toch samen te leven en te werken (stappen dus)."
Thierry had tot voor kort een eigen restaurant, maar zag dat zoals zovele onderuitgaan: “Voor de kleintjes vinden ze steeds nieuwe regels en belastingen terwijl ze voor de grote ketens de wetgeving gewoon op maat herschrijven. Ik verdiende eigenlijk nauwelijks meer dan het minimumloon, dat was gewoon niet meer houdbaar. Toen hoorde ik over de indignados en hun mars. Ik heb gewoon alles achtergelaten en me bij hen aangesloten.”
“Ik hoorde de verhalen over Dexia, ... Is het nu nog niet genoeg geweest? En wie zal dat weer mogen betalen, wacht maar, binnen enkele weken staan ze daar; overheidsschuld te hoog, inleveren hier, inleveren daar ...”
“Die kapitalistische samenleving, dat is toch niet houdbaar. We hebben een samenleving nodig waar de mensen centraal staan, zo moeilijk kan dat toch niet zijn.”

Meer op DeWereldMorgen: http://www.dewereldmorgen.be/foto/2011/10/05/indignados-in-waregem-verbazing-alom

'Vaarwel Europa'

Frei Betto over het Europa van weleer in 'Adiós Europa' (spaans) /'Adiós Europa': Frei Betto sobre el Europa de antes

"in de jaren 80 verklaarde Europa de welvaartsstaat voor dood, ieder voor zich en God voor niemand meer. Ongebreideld consumentisme creëerde de illusie van eeuwige welvaart. 

Nu worden overheden en banken gedwongen om het huidige mondiale economisch model en het perverse idee van oneindige accumulatie waarop het gebaseerd is, opnieuw te herzien."

en De Wereldmorgen over: Dexia ontmanteld, Belgen gepluimd

"2011 is een herhaling van 2008. Met dat verschil dat de overheden nu geen geld meer hebben om de noodlijdende banken te hulp te schieten.

Een herhaling van het reddingsscenario van 2008 volgens het principe 'de winsten voor de banken, de risico's voor de overheid' wordt dus moeilijk. 

Misschien wordt het toch eens tijd om over een andere oplossing na te denken."

SteganoEcografía

                                                           

    
                                               

Not For Sale: Latin America / Latinoamérica (Calle 13)

I am what they left, I am all that is left of what they stole,
a people hidden on the mountaintop, My skin of leather that's why it resists whatever climate,
I am a factory of smoke,  farmer labour-force for your consumption,
a cold front in the middle of summer, love in times of cholera, my brother!

I am who is born and the day that dies, With the best sunsets,
I am development in the flesh, A speech without saliva,

The most beatiful faces I have ever seen, I am the foto of a disappeared person,
The blood in your veins, I am a plot of land that is worth it,
a basket with beans.

I am Maradona against England scoring two goals.
I am what holds my banner up, The spine of my planet, in my mountain chain.
I am what my father thought me, he who does not love his fatherland does not love his mother.
I am Latin America a people without legs that walks nevertheless.

http://lyricstranslate.com

You can not buy the wind,
You can not buy the sun,
You can not buy the rain,
You can not buy heat.

You can not buy the clouds,
You can not buy colours,
You can not buy my happiness,
You can not buy my pains.


Full lyrics here (spanish)

NEWSFLASH (?) WallStreet traders don't CARE about Economy or Recovery, DREAM about Recession and Making (more) Money....

UPDATE: Rastani, de eerlijke trader: echt of niet echt?
UPDATE2: Yes Men: 'Not a Prank'

“If I see an opportunity to make money, I go with that … Personally, I’ve been dreaming of this moment for three years. I have a confession, which is, I go to bed every night and I dream of another recession, I dream of another moment like this.”



"This economic crisis is like a cancer … what I’d say to everybody is: get prepared … this is not a time right now [for] wishful thinking that government is gonna sort things out. The governments don’t rule the world. Goldman Sachs rules the world. Goldman Sachs does not care about this rescue package, neither [do] the big funds.”

“The first thing people should do is protect their assets, protect what they have. Because in less than twelve months, my prediction is the savings of millions of people [are] gonna vanish. And this is just the beginning."

Via ROARMAG

a Video Tribute to 1st Week of #OccupyWallstreet: 'Nobody Can Predict The Moment Of Revolution'

Also read: Why 'Occupy Wall Street' makes sense by Amy Goodman

THE WORLD IS WATCHING! Day 6: Police violence and unlawful arrests at #LibertyPark #OccupyWallStreet

Live stream: http://www.livestream.com/globalrevolution

DeWereldMorgen over #OccupyWallStreet

Zaterdag 17 september zijn in New York enkele duizenden demonstranten en activisten samengestroomd voor een bezetting van Wall Street. Dit protest valt samen met gelijkaardige acties in meerdere steden in de VS. Overheden en mainstreammedia doen hun best om de meeste Amerikanen in het ongewisse te houden over de protesten.

• 
   

Meer op DeWereldMorgen hier

LiveStream hieronder:
 

globalrevolution on livestream.com. Broadcast Live Free

Message From Anonymous: Sept 17 We Take Wallstreet #OccupyWallStreet #TomaLaBolsa

Hello citizens of the internet. We are Anonymous.

On September 17th, Anonymous will flood into lower Manhattan, set up tents, kitchens, peaceful barricades and occupy Wall Street for a few months. Once there, we shall incessantly repeat one simple demand in a plurality of voices.

We want Freedom.
This is a Non Violent protest, we do not encourage violence in any way.
The abuse and corruption of corporations, Banks and Governments.

ENDS HERE!!

Join Us!

We Are Anonymous.

We Are Legion.

We do not Forgive.

We do not Forget.

Wall Street, Expect Us!

[Also Funny] Butterfly to Humanity: If I Go Extinct I Swear...

A warning from a Karner blue butterfly to Humanity, taken from The Onion: http://www.theonion.com/articles/if-i-go-extinct-i-swear-i-will-take-as-many-humans,21250/


'I swear to you on all that is good and holy that before the Karner blue (butterfly) goes extinct, myself and the last remaining members of my species will take out as much of the human race as we possibly can. There will be mayhem. Children will die. People will suffer.
...
You think I'm kidding around? Keep messing with my habitat. Keep developing land and messing with my migratory patterns so that my food sources become even scarcer. Yeah, just keep on doing that and one night you're going to wake up with a knife to your throat as me and my last remaining friends force you to watch while we strangle your wife and kids.

Maybe then you'll take land conservation a little more seriously. But you know what? It will be too late because blood will be gushing out of a hole in your neck.
...
So, I'll give you one last warning, because this doesn't have to happen. If I were you, I'd seriously consider stepping up your conservation efforts, unless of course you want your buildings blown up and your people butterfly-gang-raped.'

#SpanishRevolution: "No human being is illegal!"

taken from: https://spanishrevolution11.wordpress.com/2011/08/07/no-human-being-is-illegal/

'Saturday was the first full day in which Puerta del Sol was free again. The only visible signs of the 15M movement are small gatherings around pieces of cardboard on which is written: ‘Culture’, or ‘Info’. The once mighty Acampada with its 4000 volume library, its day care center, its temple and its internal telephone lines is a distant memory.

As I walk over the square in the evening I am happy to see that it is full, not only with young people, not only with people drinking, but with citizens of all ages in small groups, discussing among each other. I look at the clock. It’s almost midnight. The moon has just risen. It’s one of those fairy tale moments when something unexpected is about to happen.

And so it does. Suddenly I hear voices, in crescendo. “No human being is illegal! No human being is illegal!” I see two municipal police officers with steel faces hastily walk by, followed by a growing crowd of people. I deduce that they have been trying to check the identification of an immigrant and maybe even tried to make an arrest.

People here don’t like that. They don’t think that not possessing certain papers is a crime. And fortunately we are living in a time and place in which they are not afraid to express their feelings of humanity. The mass of people grows, the police officers walk back to their car, which gets sealed of quickly by a line of national police on stand-by. They didn’t perform an arrest. They are forced to retreat. People applaud, they sing their hymn, “From North to South / From East to West / The struggle continues / Whatever the cost!” and they turn back to their conversations.'

Sun shines again #SaleElSol #PlazaTomada #MadridSinMiedo

foto & video: StephaneMGrueso / @fanetin

Grey times return / Vuelve el gris #spanishrevolution #madridsinmiedo

tweeted by @acampadasol 5/8/2011 in reference to dictatorship under Franco and recent events in Madrid:
Also see: http://www.youtube.com/watch?v=sgh9Tu16BR0

Police Union: 'This is illegal, worse than it was under Franco' #spanishrevolution

Taken from: http://spanishrevolution11.wordpress.com/2011/08/04/police-union-sides-with-indignados-and-accuses-the-government/

The second biggest police union has publically accused the government of disobeying the law when ordering the desalojo of Sol. They have also explicitly offered their solidarity to the indignados of the 15M movement.

“These instructions, apart from being pathetic, are also illegal, and the delegate of the government should be the first to obey the law, to avoid a situation that is worse than it was under Franco.”

The police union points out that many officers have seen all their holidays suspended and lately have only had the opportunity to rest for three hours every day without knowing how long this situation will go on.

The last paragraph of the note reads: “We express our solidarity with the true indignados, because they are rightfully protesting. We also ask for their comprehension for our sometimes ungrateful work, and that they turn their criticism to those who are truly responsible, the politicians.”

UPDATED: ontruiming 'Puerta del Sol' in Madrid onder dekking van nacht #spanishrevolution #nopararemos

UPDATE:  Surprise, Surprise: protest moves to another of Madrid's many squares...

via twitter:

@ikaitor Aitor Riveiro

Los indignados se desplazan a Callao y la Policía, atónita, descubre que hay más plazas en Madrid

Follow: https://twitter.com/#!/acampadacallao




'This morning, August 2, just before sunrise, police have moved in to destroy the encampment in Paseo del Prado and all the structures left by the 15M movement in Puerta del Sol. As far as I was able to ascertain there have not been any arrests, nor any physical aggression against persons. But that doesn’t make it acceptable.

The desalojo was carried out simultaneously in Prado and Sol, with massive police deployment. I myself was sleeping in the Information Point in the Paseo del Prado. I have tried to document what I can. Everybody was taken by surprise. People sleeping in tents were awoken and brought to the central fountain where their identification was meticulously copied. Just before an officer forced me to take out the batteries from my camera I was able to shoot the following scene.'






More here: http://spanishrevolution11.wordpress.com/2011/08/02/scenes-from-the-destruction-of-sol/

#SpanishRevolution: La clave está en Sol

Similar video below: (includes dutch & english subtitles)

More here: https://spanishrevolution11.wordpress.com/

On Copyright and Profits: 'It Was Never About The Money, Stupid'

Based on an article from TorrentFreak, licensed under Creative Commons 3.0 (Share & Remix with Attribution)
 
'When the copyright industry goes out in a public confusion and asks itself what the right price is for a copy... [it] shows that they are still stuck in the 1900s, and yet, they keep asking the question in their best voice of entitlement.

It was never about the money. The price of a copy doesn’t factor into it.

People don’t copy because of a price tag... regardless of what that price tag says.
People copy... because it is associated with freedom and because it is in human nature to share.


“But if we can’t recoup the investment in the way we always have”, says the copyright lobby threateningly to lawmakers, “there won’t be any new culture created.” This is where they go so far out they don’t even reflect sunlight any longer.

Humankind has created culture since we learned to put red paint on the inside of cave walls; others will pick up the slack immediately. If anything, it would be a blessing if the copyright industry challenged the world to see how well the world did without them.

Creative Commons is a good example of how millions of creators renounce their already-awarded copyright monopoly. That shows how much the monopoly is needed for new culture to be created, i.e. not at all.'


NOTE by this blog's author: 
All Fotos and articles posted on EsperanzaProxima.net and my Flickr account are licensed under Creative Commons 3.0 by-nc-sa (Share & Remix with Attribution, for Non-commercial use, Share Alike)

De Reële prijs van Olie

Via:  BD Blog, geschreven door Kimja, vrijwilligster van BD in Ecuador

Het eerste wat me opvalt als ik bij de familie Requelme in het dorpje El Triunfo 1 toekom is het verroest vat van Texaco dat in de tuin voor het huis op zijn zij ligt. Later krijg ik te horen dat Texaco de lege vaten gewoon achtergelaten heeft toen het de streek van Sucumbios in Ecuador verliet. Ik zie de daaropvolgende dagen hoe sommigen de vaten gebruiken als bloembakken, of om het graan voor de kippen in op te slaan. Zo zijn de mensen wel, ze vinden voor alles een nut.

Maar niet hier bij de familie Requelme, de weeskinderen dan wel, want moeder en vader zijn jaren geleden overleden. De twee oudste en meerderjarige broers en de nog levende grootouders kijken amper om naar de drie jongsten, die op het gelijksvloers van het grote huis twee kamers gebruiken: één als keuken en één als slaapkamer, met één bed voor de drie tieners. Rosa (16), Silvia (14) en Helmer (11) overleven in de letterlijke zin van het woord, want met geen maandelijkse inkomen, een onverschillige familie en zonder echte voogden is eten en geld vinden om andere noodzakelijke zaken te kopen, zoals een muskietennet of een extra matras, een dagelijkse strijd.
Zo zijn er honderden gevallen in het regio Sucumbios, maar toch maakt die kennis mijn ervaring niet minder hard. Ook omdat de omgeving gewoon zo verziekt is, na decennia lange olie-exploitatie, eerst door Texaco (nu Chevron-Texaco) en sinds hun vertrek in de jaren ‘80 door de nationale Petroecuador. De rechtszaak tegen Chevron-Texaco loopt al 18 jaar en is nog niet ten einde, maar als ik daar rondloop en met de mensen een praatje sla over de invloed van de olie-exploitatie op hun leven, frustreert het me te weten dat de grote bonzen liever met belachelijke tegenargumenten, fraude en juridische details de rechtszaak laten aanslepen, in plaats van de mensen gewoon een kans te geven om opnieuw op een betere manier te leven. Want dat vragen ze, middelen om hun omgeving zo goed mogelijk te herstellen na de onverantwoordelijke manier waarop de geldwolven het zwarte goud naar boven haalden. Dit is maar één van de dorpjes waar de mensen lijden onder de gevolgen van het kapitalistisch systeem, dat gebaseerd is op mensenrechtenschendingen, schade aan de natuur en doden in ruil voor miljoenen dollars. De miserie is echter nog niet over ondanks de rechtszaak, want nu is het staatsbedrijf Petroecuador daar alles wat ze kunnen naar boven aan het halen, en ook opnieuw getekend door die onverschilligheid. Elk jaar is er wel een olielek geweest, maar als de mensen klagen worden ze niet gehoord, of de maatschappij erkent maar een deel van de schuld en laat de aangetroffen boederijen of stukken grond er vuil bij liggen.
Dat is het geval voor de familie van Pacho, die me zo een uurtje in het bos leidde naar het stuk land waar ze vroeger het vee lieten drinken, maar dat sinds het lek in 2008 niet meer mogelijk is door het vervuild water. Een beetje wroeten in de grond, dat ooit hard was en nu een moeras, toont onmiddelijk aan dat ze niet liegen zoals de oliemaatschappij beweert. Want volgens die laatste zouden de boeren daar zelf olie gesmeten hebben om een schadevergoeding te krijgen, waardoor ze weigeren het op te kuisen en geen compensatie willen betalen. Argumenteer maar tegen een handvol geleerde advocaten en technici als je tot je 12de naar school geweest bent… Na de sterfte van meer dan de helft van hun koeien brengen ze het vee daar niet meer, want het water is duidelijk vervuild en heeft voor de sterfte van verschillende koeien gezorgd. Een bron van inkomsten minder voor hen, een grotere afhankelijkheid van de oliemaatschappij en frustratie, dat is het gevolg van een schijnbaar niets betekenend klein olielek in de jungle voor de mensen. Duizenden lekken zijn er al geweest, sinds de oliemaatschappijen het zwarte goud daar aantroffen en koste wat het koste naar boven moesten halen.
Dat men niet meer leert uit eerdere ervaringen zoals de zaak Texaco is voor mij totaal onbegrijpbaar, of misschien ben ik gewoon niet onverschillig genoeg. Nu dat de president de mogelijke implementatie van plan B in het Yasuní park aangekondigd heeft (dus boren), kan ik alleen maar mijn hoofd schudden, want het is zo duidelijk dat dit ook daar gaat gebeuren. Er zijn wel beloften dat de olie op een zo “milieuvriendelijke” manier gaat boven gehaald worden, maar dat klinkt als onmogelijk, schade gaat er sowieso zijn. De olie is namelijk een deel van de natuur, het heeft er mee voor gezorgd dat het regenwoud vandaag een regenwoud is, het bovenhalen betekent onvermijdelijk een verstoring van de harmonie die er heerst en door de onverantwoordelijke en onverschillige manier waarmee het gebeurt betekent het ook een onherstelbare schade.
Maar daar lijken de grote oliebedrijven niet aan te denken als men kijkt naar hoe ze nog steeds omgaan met het zwarte goud, ondanks de schrijnende olierampen de laatste jaren. Het is duidelijk dat er eerst een grondige mentaliteitsverandering moet zijn bij de grote bonzen, of misschien eerder bij ons, de consumenten, die gretig met de auto rondrijden en op olie gebaseerde producten massaal blijven consumeren. De verandering zou niet makkelijk zijn natuurlijk, maar de mensheid wordt toch wel getekend door een enorm aanpassingsvermogen aan nieuwe situaties, dus onmogelijk is het zeker niet. Enkel zo kunnen het Yasuní en haar inwoners gered worden van de schadelijke effecten van olie-extractie, want dat het een zeer nefaste invloed gaat hebben, hoe “milieuvriendelijk” ook, daar bestaat totaal geen twijfel over. En dat er geen rijkdom gaat komen voor het land, hét argument van de president om het plan B te promoten, is wel duidelijk in het gebied waar Texaco aanwezig was, 30 jaar later. Enkel armoede, ziekte, sterfte, milieuschade en frustratie brengt de olie-exploitatie mee voor de lokale bevolking. Een belangrijk argument van de voorstaanders van olie-exploitatie, dat het voor werk zorgt voor de lokale bevolking, is ook futiel, als je ziet dat de volwassen mannen uit het dorp maar om de 15 dagen naar hun families teruggaan na hun zoektocht naar werk in andere provincies. De oliemaatschappijen nemen de lokale mensen enkel in dienst voor tijdelijke opdrachten als wachters of als arbeiders, maar zoeken liever werkmensen in verre provincies, om enig kritisch denken te onderdrukken.
De kostprijs van olie is echt véél hoger dan wat de beurzen ons meldden, dat is me nu wel meer dan ooit duidelijk na een kort verblijf in zo een gebied. De vraag is of die prijs echt moet betaald worden, aangezien het binnenkort toch gedaan is met de olie aan het tempo waarmee miljoenen vaten dagelijks worden opgepompt. Alternatieve energieën bestaan, maar zijn nog te elitair door de monopolies die de energiebedrijven graag behouden, terwijl ze onvermijdelijk toch ooit gaan geïmplementeerd moeten worden. Maar daar maken de mensen zich in het dorp niet druk om, want in de eerste plaats moeten ze overleven, zoals Rosa, de oudste van de weeskinderen, die hoopt om de medicatie die ze nodig heeft voor haar chronische leukemie af en toe te bemachtigen. Het vinden van eten en hun studies afmaken is echter prioritair, dus leeft Rosa met de gevolgen van de ziekte die ongetwijfeld gelinkt is aan de olie-exploitatie en de vervuiling van de grond waarop hun eten geteelt wordt. Niemand kan onverschillig blijven na zo een ervaring, hier ziet men echt wat de prijs van het opgedrongen kapitalistisch model is: extreme armoede en de dood, in een ongelooflijk rijk regio.