General strike marks another step forward for indignados

Taken from RoarMag

'In effect, the only form of mass opposition available to people in Spain is in the streets. Through mobilization, dissociation and the emergence of new types of actors, distances are opening up between the formal constitution of the government and the material constitution of society to reveal new possibilities for the future. 
As each day passes, breaking with the current regime and establishing an alternative are less the ideological desires of revolutionaries and more an issue of necessity for the average person in light of the dire circumstances they face daily. Those who wish to work will have to do it through cooperatives. 
Those who wish to learn will have to organize their own alternative universities. Those who wish to inform themselves will have to look to the alternative media. And those who wish to have cultural goods will have to share them. 
This is the politics of the common that we saw in action in our streets today, and which we will see in the alternative institutions of tomorrow.'

Also see: Spain leader vows hard line as hundreds of thousands protest austerity

Global Social Justice: Naar een nieuwe solidariteit

uit MO* Paper: Het einde van de ontwikkelingssamenwerking?

Ontwikkeling en samenwerking zijn uitgeholde concepten geworden, er zijn andere machtsrelaties aan het ontstaan, er komt een vernieuwde Zuid-Zuidsamenwerking, maar tegelijk blijft het kapitaal van het Zuiden naar het Noorden stromen en blijft de ongelijkheid toenemen. 

Redenen genoeg dus om na te denken over een alternatief voor het overgefragmenteerde systeem van de ‘hulp’, waarbij de rijke landen menen te weten wat de arme landen nodig hebben en progressieve bewegingen de illusie blijven koesteren dat we toch proberen de armoede te bestrijden.

Voor een toekomstige evolutie zie ik persoonlijk drie richtingen. 

Ten eerste zal het Noorden zelf zijn ontwikkelingsmodel moeten her-denken. Vanuit ecologisch oogpunt weten we dat ons industriële ontwikkelingsmodel niet veralgemeenbaar is en dat we ons productie- en consumptiepatroon zullen moeten bijstellen. Dit moet gebeuren met oog voor het welzijn van mensen en zal dus ook gepaard moeten gaan met een betere herverdeling. Sociale en milieurechtvaardigheid moeten hand in hand gaan. Dat is een grote uitdaging voor Noord en Zuid. In die zin kan de huidige crisis inderdaad als een opportuniteit worden gezien, een kans om na te denken over welk soort ontwikkeling we willen, of en hoeveel groei we kunnen hebben, hoe onze sociale bescherming moet worden aangepast om rekening te houden met de veranderende samenleving en ook met de klimaatverandering. Dit is een belangrijke taak voor vakbonden en derdewereldbewegingen, die hiermee hun samenwerking kunnen versterken.
 

Ten tweede zullen we een daadwerkelijk solidariteitsmechanisme met de verarmde landen van het Zuiden moeten instellen. Hulp en solidariteit, zo stelt Yash Tandon, sluiten elkaar uit. Solidariteit kan er slechts komen op basis van openlijk en democratisch besproken gemeenschappelijke doelstellingen. Dat betekent dat arme landen in eerste instantie een mogelijkheid moeten krijgen om hun eigen ontwikkelingsmodel op te stellen en hun eigen middelen te gebruiken. De huidige steun voor de versterking van hun belastingsystemen gaat in die richting. Daarnaast kan ook een internationaal fiscaal systeem in de vorm van een financiële transactietaks bijdragen tot een wereldwijd fonds dat voor herverdeling zorgt. Dit kan utopisch klinken, maar in de huidige crisistijd waarin het overleven van de mensheid op het spel staat, zijn innovatieve oplossingen dringend nodig. Ook de universele mensenrechten waren ooit utopisch, laat staan een systeem van Verenigde Naties met gelijke soevereiniteit voor alle landen. En toch zijn die er gekomen.

Ten derde denk ik dat onze solidariteit zich vooral zal moeten uiten in de vorm van respect voor en een rechtvaardige verdeling van de natuurlijke hulpbronnen en in de verdediging en verdeling van de wereldwijde publieke goederen. Een universele sociale bescherming (op nationaal vlak), gendergelijkheid en milieubescherming zijn daar essentiële onderdelen van. Die solidariteit kan tot stand komen door te wijzen op ons algemeen belang. Mijn voorstel is, voortbouwend op het voorstel van François Houtart, om alle elementen die wij als werelwijde publieke goederen beschouwen, onder te brengen in een concept van het ‘gemeenschappelijk goed van de mensheid’. Ik denk aan water, bossen, visbestanden, voedselsoevereiniteit, een brede sociale bescherming, ...

Code green: To the Bitter End

by: http://www.stephaniemcmillan.org