Griekenland: er kan nooit genoeg democratie zijn

Bron: DeWereldMorgen 

 

De concrete gevolgen van de crisis voor de Grieken

Binnen de EU is Griekenland (voorlopig) het zwaarst door die crisis getroffen. In feite komt het op het volgende neer:
- aan de Grieken wordt gevraagd – excuseer, laat ik dat anders formuleren – van de Grieken wordt geëist dat zij de rekening betalen van jarenlang wangedrag van de banken;
- zij moeten aanvaarden dat diezelfde banken met hun belastingsgeld worden gered maar dat dit voor die banken geen enkele sociale verplichting inhoudt;
- bovendien moeten zij inleveren op zowat alle sociale voorzieningen (onderwijs, gezondheidszorg, sociale woningbouw ...);
- daarnaast moeten zij ook aanvaarden dat de personen, die rijk geworden zijn met behulp van hetzelfde economische systeem dat nu vastgelopen is, nu niets moeten inleveren en geen hogere belastingen moeten betalen;
- last but not least moeten zij er zich bij neerleggen dat  hun land een militair budget in stand houdt dat in procent van het Bruto Nationaal Product (BNP)  één van de hoogste is in de EU (zie 'Tezotomlostelopen' op deze site).

 

Respect voor democraten in de Vlaamse media

Guy Tegenbos in De Standaard: "Het kan niet dat het binnenlandse politieke probleem van één man, van één klein land, de economie van een heel werelddeel in gevaar brengt". Geen probleem dus dat een systeem dat een kleine elite walgelijk rijk maakt de economie van één land aan het wankelen brengt. Geen probleem dat de instellingen die deze beslissingen nemen geen enkel democratisch mandaat hebben...
De Tijd heeft het over de Griekse bom onder de beurzen. Die reageren unaniem negatief. Het is dus evenmin een probleem dat die financiële markten jarenlang grof geld verdienen aan de sociale uitbuiting in binnen- en buitenland. Geen probleem dat deze crisis zware sociale gevolgen heeft voor de gewone man en vrouw in de straat (die zoals in Griekenland inderdaad alleen nog de 'straat' heeft om zijn onvrede te uiten). Geen probleem dat banken, die met belastingsgeld werden gered, blijven doorgaan met exact dezelfde riskante financiële operaties die tot de crisis hebben geleid ...

 

De huidige generatie politici is moreel failliet

Ooit was er een tijd dat politici beweerden dat maatregelen dienden te worden genomen 'omdat de burgers dat willen, omdat het in het algemeen belang is'. Vandaag durven politici zonder een schijn van schaamte beweren dat harde maatregelen nodig zijn 'omdat de financiële markten dat wensen'.
Historici maken prachtige analyses over de ondergang van de feodaliteit, over de reden waarom de Weimar-republiek de opkomst van het nazisme mogelijk maakte. Jammer genoeg zijn wij niet in staat om tot ditzelfde inzicht te komen in de gebeurtenissen van onze eigen tijd.

 

De vernietiging van de sociaaldemocratie

Wat nu gebeurt, is niet meer of niet minder dan de geplande afbraak van de sociale verzorgingsstaat, zoals die na de Tweede Wereldoorlog werd opgebouwd. Toen beslisten de Europese staatsleiders om met lege staatskassen toch over te gaan tot de invoering van een veralgemeend pensioenstelsel, openbare gezondheidszorg, gratis onderwijs, openbare werken...
Die visie is volledig geofferd op het altaar van het neoliberalisme. Hoewel deze ideologie democratisch volledig gefaald heeft – ze kan zich nergens in de wereld beroepen op een democratisch verworven legitimiteit – slaagt ze erin zich nu te vestigen via de omweg van de economische besparingen.
Inderdaad, zelfs de meest reactionaire politicus waagt het vandaag niet om openlijk te zeggen dat onderwijs en gezondheidszorg aan de vrije markt moeten overgeleverd worden. Dat kan wel zo: "Al die sociale beschermingsmaatregelen zijn wel heel mooi en we zijn daar wel voor, maar er is gewoon geen geld voor, jammer genoeg”.

 

Jarenlange gijzeling van de democratie

Stel, je weet dat politieke meerderheden wisselen, dat met andere woorden jouw ideologie niet altijd de meerdherheid zal halen bij de verkiezingen. Stel vervolgens dat je een strategie wil ontwikkelen die mogelijk maakt dat jouw ideologie het altijd voor het zeggen heeft, wat ook de toevallige parlementaire meerderheid is. Hoe zou je dat aanpakken?
Eenvoudig, zorg er voor dat een land zo zwaar in de schuldenlast verzinkt dat het voor jaren met handen en voeten gebonden is aan moordende afbetalingen, die elk sociaal initiatief onmogelijk maken. Precies wat nu gebeurt.

 

Fictie? In Latins-Amerika en Afrika kennen ze dit al jaren ...

Wat nu in de EU en in Griekenland gebeurt, is een herhaling van de finaciële wurging die door het IMF en de Wereldbank aan Latijns-Amerika en Afrika is opgelegd. Over deze instellingen heb ik het hierboven niet gehad, maar dat zij nu ook in Europa hun Structurele Aanpassingsprogramma's kunnen opdringen is een teken aan de wand.
Die verdoemde programma's waren een compleet fiasco voor de bevolking maar een bonanza voor een kleine toplaag ter plaatse en voor de grote bedrijven en banken hier. Dat ze hun superwinsten daarna hebben belegd in financiële operaties die tot de huidige crisis hebben geleid, is een ander verhaal.
De Grieken zouden best eens te rade gaan bij de bevolking van de landen die dit al eens hebben meegemaakt. Een simpele vergelijking tussen die landen die er zijn uitgeraakt en zij die nog steeds diep in de problemen zitten kan al veel verhelderen.

 

Niet het eerste referendum over een hulpplan

IJsland is dan wel geen lid van de Europese Unie. De problemen daar zijn ook niet helemaal te vergelijken met die van Griekenland. Maar in ieder geval, ook de IJslandse regering vroeg de bevolking een oordeel over een reddingsplan. De IJslanders hebben dit verworpen. En kijk, ze zijn dan wel nog niet helemaal uit de problemen maar in ieder geval zijn ze er sindsdien heel wat op verbeterd. En de wereld is niet vergaan ...

 

De echte bezorgdheid gaat over iets anders

De financiële markten zijn eigenlijk niet zo bezorgd over de resultaten van een Grieks referendum. Vroegere referenda in Frankrijk en Nederland over het nieuw verdrag van de Europese Unie werden toen ook verketterd. Men heeft het verdrag daarna toch gewoon ingevoerd.
De financiële markten zijn er eveneens gerust in dat dat nu ook in Griekenland zal gebeuren. Wat hen verontrust, is iets heel anders. Ze maken zich er zorgen over dat het Griekse initiatief de zin van de Europese bevolking gaat aanwakkeren om opnieuw meer democratische inspraak te eisen.
De laatste jaren werd er nog nauwelijks gesproken over het 'democratisch deficit' van de Europese Unie. Dit referendum dreigt dit debat terug actueel te maken. Dat is reden voor echte bezorgdheid.
Er kan nooit genoeg democratie zijn, luidt de titel van dit artikel. Er is echter nog nooit 'genoeg democratie' geweest in Europa. Het wordt tijd dat we gaan eisen dat 'economie' terug een 'middel' wordt en geen doel op zichzelf is.
Het enige doel van een maatschappij is het algemeen welzijn. Niet meer of niet minder. Daar gaat de strijd van de Grieken over. Het is ook onze strijd.

Bron: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/11/02/griekenland-er-kan-nooit-genoeg-democratie-zijn