Op zo'n 8 uur ten noorden van Bogotá, in de provincie García Rovira, ligt de paramo 'El Almorzadero'. Dit unieke soort ecosysteem, enkel te vinden in een aantal latijns amerikaanse landen, ligt op zo'n 4000 meter hoogte en doet dienst als het waterreservoir voor de omliggende regio. Hier ontstaan vele kleine riviertjes die de watervoorziening verzekeren van de eronder gelegen gemeenschappen en dropjes, en vormt het brongebied van de rivieren Chitagá en Servitá.
De unieke plantensoort die hier groeit, de 'Frailejón', heeft als eigenschap dat ie het vocht opneemt uit de mist die bijna constant over het landschap hangt, en zo langzaam water verzamelt om moerasgebiedjes en meertjes te vormen.
De plant groeit jaarlijks ongev
eer één centimeter, en kan wel tot 4 meter hoog worden.Het is aan de Frailejón, en de paramos waarin zij langzaam kunnen groeien, dat Colombia zijn overvloed van water te danken heeft. Maar dat is niet de enige rijkdom van de streek: onder de bergtoppen zitten eveneens grondstoffen die al even veel, of zelfs nog meer interesse opwekken als de rijkdom aan water.
Hier baatte tot voor enkele jaren het bedrijf 'Carboriente' een steenkoolmijn uit, een gegeerde brandstof die hier redelijk eenvoudig aan de oppervlakte van de bergtoppen ontgonnen kan worden zonder te diepe tunnels te hoeven graven.De inwoners van de streek, die voornamelijk aan landbouw en veeteelt doen, merkten al snel de gevolgen op bij hun dieren van de zwavelvuiling die gepaard gaat met de ontginning van steenkool. Ze kwamen dan ook in actie: bezetten de mijn en dwongen het bedrijf om de ontginning ervan stop te zetten.
Nu, zo'n vier jaar later ligt het terrein er volledig verlaten bij, de gebouwen die er ston
den zijn nu nog enkel ruines. De natuur begint zich stilaan terug te herstellen, hoewel de littekens nog steeds zichtbaar blijven en het water dat uit de mijnschacht loopt verv
uild is zwavel.De putten werden door de gemeenschap terug dichtgegooid en het terrein hermetisch afgesloten zodat niemand nog toegang heeft tot de mijn.
Een veertigtal families uit de streek hebben als duurzaam al
ternatief ingezet op het verzekeren van hun eigen voedselvoorziening. Ze vormden samen 'Agrovida', een organisatie van kleine boeren die op organische wijze hun gewassen verbouwen, en ze daarna op de lokale markt brengen.Met als slogan 'territoria voor
het leven, en niet voor mijnbouw' zijn ze een voorbeeld van hoe verzet tegen mijnbouwactiviteit kan slagen, maar desondanks hun overwinning blijven ze waakzaam. De regering legde vorig jaar dan wel de procedures voor het toekennen van licenties stil, maar het recente nieuws dat mijnbouwreus Rio Tinto het oog zou laten vallen hebben op de rest van de steenkool betekent dat ze in de toekomst mogelijks opnieuw in actie zullen moeten treden.Meer fotos
