Wednesday, December 17, 2008

Triestig nieuws...

Het is triestig om het te moeten zeggen, maar het was iets waarvoor ik gevreesd had.
Toen de MINGA in het centrum van Bogota aankwam en ik de speeches hoorde van de leiders van de inheemse mars, kreeg ik plots het akelige gevoel dat dit niet ongestraft voorbij kon gaan.
Het feit dat inheemse volkeren hun rechten opeisen in het centrum van de macht, tegenover de gebouwen van de senaat en op enkele meters van het paleis v/d president, is volgens sommigen in dit land strafbaar met de dood.
Dat gaat zo al meer dan 500 jaar lang op dit continent, en blijkbaar, vandaag nog steeds.
Aida zei die dag hetvolgende: 'maakt me niet uit dat ze mij weten te vinden, dat ze mij vermoorden, we zijn hier met velen, juist?'

Gisteren bereikte ons het trieste nieuws dat haar echtgenote werd gedood in een aanslag, door het leger, toen hij de wagen van het CRIC (locale inheemse organisatie uit Cauca) bestuurde.
Het leidt weinig twijfel dat zij het doel van de aanslag was.

zie ook het nieuwsartikel op de BD site

Saturday, December 6, 2008

ACT NOW!

en teken de videopetitie, want 't wordt hoog tij(d):




Dezer dagen wordt er zowel in Brussel, op Europees niveau, als in Poznan, Polen, tijdens de VN conferentie over klimaat gesproken over maatregelen die verdere uitstoot moeten beperken.
Maar de eindresultaten blijken uiteindelijk meestal maar verwaterde versies van de noodzakelijke drastische ingrepen, en de tot hiertoe aangevoerde oplossingen (bv: handel in uitstootrechten) komen uiteindelijk enkel maar neer op:
'Wacht (armere) buurman, ik zal u wat betalen om nie te vervuilen, zodat ik rustig voort kan doen, ok?'
Zo gaan we er dus nie geraken...
Dus toch maar een woonboot dan, meneer?

Sunday, November 30, 2008

bio-, agro- of niks geen brandstof ?


























Tot voor een paar jaar werd het als dé oplossing naar voor geschoven voor ons brandstof probleem: biobrandstof. We gingen onze benzineslurpers voederen op biobrandstof en daardoor ineensklaps zowel het probleem van het nakende olietekort als de klimaatswijziging oplossen.
Niet dus: het idee dat olie (wat je in sé maar uit de grond moet pompen) kan vervangen door een andere brandstof die je eerst nog moet kweken en waarvoor wegens je gulzigheid het hele aardoppervlak moet volplanten, leek op z'n zachtst gezegd een absurd.
Of toch ten minste voor sommige visionaire geesten die er al voor waarschuwden nog voor dat de mexicanen de prijs van hun tortillas de lucht zagen inschieten. Anderen, waaronder diegene die binnen de EU de plak zwaaiden, deden er iets langer (een jaar of twee-drie) over om tot dezelfde conclusie te komen.
Er wordt dan ondertussen wel gesproken over tweede en derde generatie biobrandstoffen, die dergelijke problemen niet *zouden* hebben, maar dat klinkt allemaal mooi natuurlijk.
In de realiteit worden er dankzij die 'nieuwe vraag' vanuit Europa, overal ter wereld grootschalige plantages opgezet om daaraan te voldoen.
In Colombia gaat het dan over suikerriet om ethanol te maken, of Afrikaanse palm voor biodiesel. Om een idee te hebben hoe reel en ingrijpend die plannen zijn: in Colombia alleen al voorziet men om in de komende jaren zo'n 3,5 miljoen hectaren in gebruik te nemen. Stel u voor: een gebied groter dan België en Luxemburg bij elkaar, wordt vrijgemaakt om er een monocultuur als Afrikaanse palm neer te planten, kilometers en kilometers na elkaar. Dat dat problemen met zich meebrengt, lijkt nogal evident: ontbossing, gedwongen verplaatsing van de aanwezige bevolking, uiteraard met het nodige geweld van paramilitairen en doden tot gevolg. En achteraf kan je de bestaande biodiversiteit wel goedendag zeggen: het is in zo'n plantage oorverdovend stil want ook de beestjes besluiten dat het ergens anders minder eentonig is. Plots nie meer zo 'bio' te noemen die brandstof...


Relevante lectuur:

Friends of the Earth International, September 2008: 'Fuelling destruction in latin america: the real price of the drive for agrofuels'

MO* paper: 'Betalen de armen de prijs van een slecht beleid? Biobrandstoffenbeleid, duurzame ontwikkeling en eerlijke handel'

Broederlijk Delen: 'FAQ: Biobrandstoffen en de klimaatopwarming'

Saturday, November 22, 2008

Muurschilderingen Nationale Universiteit Bogotá

'Minga' neemt centrum van Bogotá in.



'Minga': Een traditioneel concept van de inheemse gemeenschappen in deze regio, waarin men met de hele gemeenschap en in gezamelijk overleg een moeilijke situatie analyseert en oplossingen zoekt.
Misschien nog best te vertalen met het engelse woord: 'Gathering'...

Wednesday, November 19, 2008

Betoging van inheemse bevolking bereikt Bogotá




De betoging van inheemse bevolkingsgroepen die op 12 oktober van start ging, is nog maar op een dagmars afstand van Bogotá verwijderd. Na het mislukte overleg met president Uribe besloot een groot deel van de betogers hun eisen neer te gaan leggen aan zijn voordeur.
Morgen wordt dan ook hun aankomst hier verwacht, en zullen ze het verkeer in de hoofstad grotendeels lamleggen, wanneer ze langs de grote toegangswegen v/d stad opmarcheren richting Nationale Universiteit. Daar worden de ongeveer 10.000 betogers ontvangen en blijven ze kamperen gedurende de tijd dat ze in Bogotá aanwezig zijn om, zoals ze zelf beeldend zeggen, 'het Woord te Wandelen'.
Vrijdag is er een betoging voorzien naar het centrum van de stad, waar ze normaal gezien op de 'Plaza Bolivar' zouden ontvangen worden door afgevaardigden van de regering, waaronder eventueel ook president Uribe zelf. In hoeverre die aan hun eisen zal willen voldoen valt nog af te wachten.

Saturday, November 8, 2008

Ojalá

Voorlopig enkel voor de spaans sprekenden onder ons: het artikel van Eduardo Galeano "Ojalá"
over het presidentschap van Obama
. Link naar de engelse vertaling volgt zodra die beschikbaar is (Hoog tijd om Spaans te leren mensen: het is op dit continent waar het beweegt momenteel, Ok en Chinees misschien ook...)

Tuesday, November 4, 2008



“Until the philosophy which holds one race superior and another inferior is finally and permanently discredited and abandoned; Until there are no longer any first-class and second-class citizens of any nation; Until the basic human rights are equally guaranteed to all, without regard to race -- Until that day, the dream of lasting peace and world citizenship and the rule of international morality will remain but a fleeting illusion to be pursued but never attained.”
Emperor Haile Selassie I, as quoted by Bob Marley in 'War'

Sunday, October 26, 2008

Regering Uribe geconfronteerd met stakingen en groeiend sociaal protest.

De regering van Uribe maakt moeilijke tijden mee de laatste paar maanden: na stakingen in de transport sector en in verschillende overheidsinstellingen, kreeg het in september daarenboven ook nog eens te maken met een staking van de werknemers in de suikerriet plantages.
Hoewel de voornaamste eisen bij deze werknemers te maken hebben met loonvoorwaarden en werkomstandigheden - gezien de huidige economische en financiële wereldcrisis niet verwonderlijk - geven de protesten een groeiende ontevredenheid aan binnen de Colombiaanse bevolking ten opzicht van de regering van President Uribe. Verschillende sociale sectoren laten hun ongenoegen blijken over de wijze waarop hij het land bestuurt en politiek voert, en de regering Uribe schijnt maar moeilijk overweg te kunnen met deze kritiek, of andere vormen van gerechtvaardigd protest.
Dat leidt soms tot verkrampte reacties om de legitieme verzuchtingen en argumenten te proberen ontkrachten door oppositie te criminaliseren, te beschuldigingen van terrorisme of van banden met de FARC te hebben.

De sociale protesten blijven echter niet beperkt tot administratieve sectoren: op 12 oktober - niet toevallig de 'Dag van het Ras', ter herdenking van meer dan 500 jaar donkere geschiedenis van dit continent - riepen inheemse organisaties uit het departement Cauca op tot protest en het blokkeren van de 'Vía Panamericana', de belangrijkste autosnelweg die het continent doorkruist. Bij het ontzetten van de snelweg werden zowel leger als politie ingezet, en gebruikte men gepantserde politiewagens en zelfs helikopters om de betogers met traangas uiteen te drijven. Na verschillende dagen van confrontatie tussen autoriteiten en betogers, waren er tientallen gevonden te betreuren aan beide kanten, en trieste balans van drie doden bij de betogers. Er ontstond een controverse over het feit of de autoriteiten al of niet het vuur geopend hadden op de betogers. Hetgeen eerst sterk werd ontkent door Uribe, tot er een video opdook op CNN waarop duidelijk te zien was dat leden van de politie wel degelijk vuurwapens gebruikt hadden (3). Na dit publiekelijk toegegeven te hebben op de nationale televisiezender, verklaarde Uribe echter dat de eigenlijke doodsoorzaak van de slachtoffers ten gevolge was van granaatscherven en niet door kogels.

Om een inhoudelijk discussie over de eisen v/d betogers te vermijden werd geprobeerd om de protesten te delegitimiseren, door herhaaldelijk beschuldigingen te uiten dat ze geïnfiltreerd waren door terroristen van de FARC en zelfs van sponsoring door buitenlanders, beschuldigingen dewelke ten stelligste werden ontkent door de inheemse autoriteiten. Niettegenstaande werden enkele dagen later drie buitenlanders het land uitgezet nadat ze deel genomen hadden aan betogingen van de suikerriet werknemers, volgens de overheid wegens onregelmatigheden met hun visum (4).

Na de opheffing van de blokkades, begonnen duizenden lokale boeren en leden van inheemse gemeenschappen aan een vreedzame mars richting Cali, met als doel overleg af te dwingen met Uribe en hun eisen rechtstreeks aan hem voor te leggen.
Al gauw sloten ook andere sociale sectoren zich bij de mars aan: de werknemers van de rietplantages, maar eveneens vakbonden en andere sociale bewegingen steunden voluit de protestmars. In totaal kwamen er zo'n 45.000 personen in Cali aan voor het overleg met de president.

De President probeerde op voorhand via de media het debat te beperken tot een probleem van verdeling van landeigendom en de eisen te ontkrachten door te beweren dat inheemse bevolkingsgroepen reeds 27% van het grondgebied in bezit hebben, waarom zouden ze dan nog meer willen?
Het is algemeen geweten dat Colombia één van de landen is waar de grond het ongelijkste verdeeld is, met zo'n 3000 grootgrondbezitters die eigenaar zijn van 53% van het hele grondgebied. Inheemse gemeenschappen krijgen dan meestal gronden toegewezen die minder vruchtbaar zijn, of die reeds deel uit maken van beschermde nationale parken, en worden vaak met geweld verdreven als er dan toch rijkdommen onder de grond blijken te zitten zoals olie of mineralen (5)(6).

Het eisenpakket dat de inheemse groepen voorleggen gaat echter veel verder dan alleen maar een kwestie van landrechten, en omvat 5 hoofdpunten: (7)(8)

* Schendingen van mensenrechten en het recht op leven.: garantie dat de regering sociaal protest zal toelaten, het stopzetten van strategieën die inheemse gemeenschappen criminaliseren en het respecteren van de mensenrechten en internationaal humanitair recht.
* Agressie en bezetting van grondgebied: demilitarisatie van inheems grondgebied, stopzetten van concessies voor mijnbouw en petroleum, stopzetten van fumigatie (besproeiïngen?) van inheems grondgebied, en stop zetten van de promotie van monocultuur zoals Afrikaanse palm. Respect voor traditionele inheemse overheden als beschermers van hun grondgebied.
* Aannemen van de VN declaratie over inheemse bevolkingsgroepen.
* Afschaffen van wetten die het met geweld ontzetten van de bevolking toelaten, zoals Het Landbouw Statuut van 2007, de Mijnbouw Code en de Departementale Plannen voor Watervoorziening, die de rechten van de inheemse bevolking schenden en ingaan tegen internationale akkoorden (zoals Conventie 169 van de IAO). Openen van een publiek debat over vrijhandelsakkoorden en het recht op voorafgaande consultatie hierover.
* Nakomen van eerder gemaakte akkoorden met inheemse gemeenschappen en organisaties, en het effectief toekennen van budgetten hiervoor.

Afgelopen zondag was hierover een directe dialoog gepland in Cali tussen president Uribe en de inheemse gemeenschappen, maar omwille van vertragingen in het drukke reisschema van de president liet die de inheemse autoriteiten meer dan een halve dag wachten op z'n komst, en tegen dat hij uiteindelijk op de plaats van afspraak verscheen hadden de aanwezigen de hoop al opgegeven en waren terug vertrokken.
Het valt nu af te wachten wat de betogers verder beslissen, of er zich alsnog een kans aandient voor overleg in Cali zelf, 'En zoniet', lieten de vertegenwoordigers van de manifestanten reeds verstaan, 'gaan we als het nodig is helemaal te voet tot Bogotá'.


(1) http://www.elespectador.com/paro-judicial/video-estado-de-conmocion-tres-puntos
(2) http://www.derechos.org/nizkor/colombia/doc/estadoexcep1.html
(3) http://www.youtube.com/watch?v=DjbYKQAapak
(4) http://www.elespectador.com/articulo84511-das-expulsa-extranjeros-infiltrados-marchas-indigenas
(5) http://www.elespectador.com/columna86008-mucha-tierra
(6) http://www.internal-displacement.org/idmc/website/countries.nsf/(httpEnvelopes)/7994964F3955C802C125719200585B76?OpenDocument
(7) http://www.onic.org.co/minganoticias.shtml?x=35256
(8) http://www.cric-colombia.org/noticias/?content=detail&id=148

Friday, October 17, 2008

Onrust in Cauca...

Waarbij al verschillende gewonden zijn gevallen, en minstens één dode te betreuren valt.
De betogingen in Cauca begonnen ook vorige zondag, 12 oktober, maar dan aan de andere kant van Colombia dan waar ik zat. Hier kan je er meer over lezen.
Maar ik wou hier enkele fotos posten van de betoging in Bogotá vandaag, die het gerechtvaardigde protest van de inheemsbevolkingsgroepen in Colombia steunt. Een bescheiden, pacifistische en vooral kleurrijke betoging die het beeld van 'terroristen' dat de regering wil ophangen over de inheemse protesten, toch wel tegenspreekt.














Meer fotos hier

Wednesday, October 15, 2008

Volle maan boven de boorput

12 oktober is in vele latijns-amerikaanse landen de dag waarop het moment herdacht wordt dat de Spanjaarden voet zetten op dit continent, wat wij vanuit Europa nog altijd de 'Ontdekking van Amerika' durven noemen.
Voor de inheemse bevolkingsgroepen die die lange en donkere vijfhonderjarige geschiedenis hebben overleefd, is dit het herdenkingsmoment van een historische onderdrukking. Maar ook vooral de dag waarop zij hun identiteit als originele bevolking herbevestigen, en letterlijk massaal opstappen voor hun rechten.
Ook in Colombia zijn er zo verschillende inheemse bevolkinggroepen, maar uiteraard ook groeperingen met roots in Afrika, aan de atlantische en caraïbische kust.
Ik had vorig weekend het genoegen om bij de U'wa, een inheemse indianen gemeenschap in he Noord-oosten van Colombia, te gast te kunnen zijn als waarnemer tijdens hun optocht tegen de invasie van hun grondgebied.
Zij worden namelijk de laatste tientallen jaren geconfronteerd met een nieuwe invasie, dit maal door oliebedrijven die uit zijn op de rijkdommen onder de grond. Dergelijk soort projecten gaan in tegen hun cultuur die vereist dat 'Moeder Aarde' met respect wordt behandeld, en verbiedt dat hetgeen zij 'haar bloed' noemen, wordt opgepompt. In de loop van de jaren hebben ze dan ook altijd principieel 'Neen' gezegd tegen het opstarten van oliewinning in hun territorium, hoewel daar nauwelijks naar werd geluisterd toen een viertal jaar geleden de constructie van een boortoren begon in het hartje van het U'wa grondgebied.
Zondag stapten dan ook een zeshonderdtal U'wa op richting boorterrein om hierover hun ongenoegen te uiten. Vrouwen, mannen, oud en (zeer) jong, gingen op weg voor een vijfuur lange mars, enkel gewapend met slogans op spandoeken zoals 'EcoPetrol weg uit U'wa territorium'. (nvdr: ge moet maar durven he, dergelijk naam kiezen voor een oliebedrijf...)
Hun tocht werd echter halverwege geblokkeerd door het leger die de doorgang via de weg tot aan het boorplatform verhinderde. De betogers lieten zich daardoor niet tegenhouden en zetten hun tocht gewoon verder via de helling de berg op. Aan de ingang van het terrein hielden ze even halt waar ze een korte toespraak deden en slogans riepen. Daarna ging het nog verder de berg op naar het verzamelpunt zo'n 400 meter hoger, met uitzicht op het boorterrein.
Hier bracht men de namiddag samen door en ook de hele nacht - onder een volle maan - met het herdenken van eerder gevallen slachtoffers, en het bespreken van de toekomst. De volgende ochtend was een bijeenkomst gepland met de majoor van de lokale politie en de kolonel v/h legerbataljon die de olie-installatie moet beschermen. Na enige vertraging verschenen zij op het appel en bedankten ze de U'was voor het 'vermijden van problemen' tijdens de betoging en trachtten ze hen de voordelen van de olie exploitatie duidelijk te maken. De kolonel verwoordde het het best toen ie zei dat 'Iedereen (in Colombia) zal profiteren van de olie die uit jullie territorium opgepompt wordt'. Niks nieuws voor de originele bewoners van dit continent. Op hun beurt bedankten de woordvoerders van de U'wa daarna de kolonel voor de 'goede samenwerking' en herhaalden nogmaals het principieel bezwaar tegen de olieboringen, en hun historisch eigendomsrecht over het grondgebied. Als afsluiter overhandigden ze beide heren nog als geschenk een handgemaakte draagtas, waarna iedereen vreedzaam terug de berg afzakte naar huis.
Meer foto's zijn hier te vinden, en als ge goed kijkt ziet ge mij op eentje ervan me achter een filmcamera verschuilen...

Monday, October 6, 2008

Als konijnen voor een lichtbak... En U?

'Heeft u ook gehoord hoe diverse politici zich fors uitlaten over de financiële crisis: dit is het failliet van het neoliberalisme, dit casinokapitalisme moet stoppen? Ze zijn nogal laat met hun ontdekking dat het vrijmaken van de geldmarkten tot ongelukken zou leiden. Maar vooral, wie als behoeder van ons algemeen belang roept dat iets ‘failliet' is - dus niet meer in staat om te functioneren -, moet in de volgende zin beginnen zeggen wat er nu moet gebeuren. Anders neemt men de eigen analyse niet ernstig. We kunnen allemaal met stijgende verbazing vaststellen dat deze politici niet met ernstige alternatieven komen en ze nog minder doorvoeren. Die zijn er nochtans wel.'

Dus hoe lang blijven we nog voor deze lichtbak zitten? Of misschien toch maar es beginnen nadenken over hoe het wel kan/kon/zal kunnen?
Lees hier het volledig artikel van Dirk Barrez...

Wednesday, October 1, 2008

'Washington, we have a president'

'...This financial crisis is a direct result of the greed and irresponsibility that has dominated Washington and Wall Street for years. It's the result of speculators who gamed the system, regulators who looked the other way, and lobbyists who bought their way into our government. It's the result of an economic philosophy that says we should give more and more to those with the most and hope that prosperity trickles down to everyone else; a philosophy that views even the most common-sense regulations as unwise and unnecessary. And this economic catastrophe is the final verdict on this failed philosophy - a philosophy that we cannot afford to continue....'

Monday, September 29, 2008

Het begin van de toekomst?

'IN WATCHING the flow of events over the past decade or so, it is hard to avoid the feeling that something very fundamental has happened in world history.' zo begint een artikel geschreven een twintigtal jaar geleden. Er valt daarin enkel maar 'the past decade' te vervangen door 'the past few days' en ge hebt de start van een ander artikel dat makkelijk de stelling van het originele onderuit haalt. Het orginele had namelijk als titel 'The end of history?' waarin Fukuyama de overwinning en lofzang van het westers model zingt. ('The triumph of the West, of the Western idea, is evident...', 'unabashed victory of economic and political liberalism.', etc)
Voor hem was het allemaal afgelopen na de val van de muur: er stond niks meer te gebeuren, we hadden alles al gezien, en het enige mogelijke economische model had voor eens en voor altijd bewezen dat het het beste was.
Menig econoom denkt daar dezer dagen wellicht anders over, en als je mag afgaan op de beurzen en de reddingsplannen waarmee ze de belastingbetaler om de oren slaan, is er toch nog ergens iets mis. Ook in het Europa van Sarkozy komt men blijkbaar tot de vaststelling dat er iets niet klopt. Juist die contradictie tussen economische retoriek (geen staatsbemoeienis!) en de praktijk (Jamaar: er was geen alternatief, Meneer), die meer dan overduidelijk geïllustreerd wordt in de huidige financiële crisis, bewijst dat het nog lang niet gedaan is.
Dat elke constructie opgezet door de mens, evengoed herzien, herbouwd, of afgebroken kan worden. Dat er wel mogelijke alternatieven bestaan, alleen is het een kwestie daar aan te beginnen in plaats van in verouderde schema's te blijven denken.
Het is stukken makkelijker met arrogantie achterom te kijken en te zeggen hoe goed we het wel niet gedaan hebben, dan het is om vooruit te kijken en te zeggen: 'Ok, deze keer moet het beter...'

Thursday, September 25, 2008

VN speech

Raar hoe dat gaat...
Z'n speech was zeker een nieuwswaardig feit: op de algemene vergadering van de VN gaf hij een toespraak, waarin hij het had over de crisis in z'n land, de moeilijkheden die er momenteel zijn, hoe fragiel een democratie wel kan zijn, en de rol die 'terroristen' daarin spelen.
Niks ongewoons daar dus...
Het rare is echter als ge gaat zoeken op 'VN speech' op bv deredactie.be of zelfs BBCNews krijgt ge niet de speech eruit waarover ik het heb, die van Evo Morales, maar wel die van Bush...
Toch merkwaardig want ge zou denken dat we die laatste ondertussen al wel genoeg gehoord hebben. Als ge effe de tijd hebt raad ik dan ook aan om hem eens rustig te beluisteren, (of direct in het spaans zelfs). Onzin komt er zeker niet uit, en qua stijl veel redelijker dan anderen soms durven zijn in de VN.

Tuesday, September 23, 2008

Monday, September 22, 2008

Nieuws uit de wereld...

't werd nog eens tijd om iets op de blog te zetten. Niet omdat er hier zoveel nieuws te vertellen is, maar omdat rondom in 'Las Americas' er toch wel het één en ander gebeurt dezer dagen:
Er was bv Bolivia, waar de afgelopen week een memorabele poging werd gedaan om de democratische herverdeling van natuurlijk rijkdommen een halt toe te roepen door goed gecoördineerde mini-staatgreepjes van een aantal lokale besturen. Een collega terplaatse kan het allemaal wat beter omschrijven, maar één ding is duidelijk: In het grote monopolie-spel v/d wereldpolitiek - je mag dan nog zo'n onschuldig gezicht trekken als VS ambassadeur, het is niet voor niets dat ze je buitenzetten - klonk de boodschap aan de minder bedeelde bolivianen klaar en duidelijk: 'Ga niet langs start u ontvangt geen...'
Langs de keerzijde blijken anderen, die dagelijks een paar keer langs 'Start' passeren om meer dan hun deel van de koek te incasseren, altijd op hulp van de vriendjes te kunnen rekenen als het wat moeilijker gaat. Mooi toch, weten dat ge altijd nog een gratis 'Get out of jail' kaartje van 700 miljard dollar (!hoeveel is dat eigenlijk?) achter de hand hebt als achteraf blijkt dat al uw speelgoedgeld plots op is...
En om dan toch nog met een vrolijke noot af te sluiten: altijd goed voor een grinnik die onion...

Tuesday, September 16, 2008

Water is een basisrecht, en geen handelswaar...

met die slogan sloegen verschillende Colombiaanse organisaties zo'n half jaar geleden de handen in elkaar om samen een campagne op te zetten die privatisering van de watervoorziening wil voorkomen. Daarom willen ze een referendum houden waarin de Colombiaanse bevolking zich kan uitspreken om dergelijk recht voor eens en voor altijd in de grondwet vast te laten leggen. Om dat referendum te kunnen houden heb je eerst wel genoeg steun nodig, véééél steun: anderhalf miljoen handtekeningen minstens. Dus gingen duizenden vrijwilligers de straat op om die te verzamelen.
Afgelopen weekend waren het de laatste dagen voor ze moesten binnengebracht worden, en dat wilde dus zeggen dat er eerst nog overuren werden geklopt om al die stemmen te controleren, en na te tellen. Ook iedereen bij CENSAT droeg graag z'n steen bij (twas ne zware), en dus heb ik dit weekend duizenden handtekeningen voor m'n neus zien voorbij komen: 15 per blad, 7.500 per kaft, en blijven tellen maar tot er geen meer over zijn. Ik beklaag diegenen die ze allemaal gaan moeten controleren...

Maandagmiddag was dan het moment dat de uiteindelijk 2 miljoen handtekeningen officieel werden overgedragen aan de administratie. In stoet door Bogotá, vergezeld van de nodige toeters, bellen en ballonnen, met z'n allen richting adminstratiegebouw, waar dan drie verveelde heren de handtekeningen in ontvangst mochten nemen.
Grappig om zien al dat enthusiasme van iedereen die hard mee hadden gewerkt aan het verzamelen ervan, en de neutrale, zelfs onverschillige ontvangst v/d handtekeningen.
Het mag duidelijk zijn dat er bij ons nog serieus gefeest is achteraf, ik betwijfel of dat bij de heren van de administratie ook het geval was.

Meer fotos hier

Thursday, September 11, 2008

Fotokes


En voor de liefhebbers: nog enkele fotokes van mijn appartementje-studio: klein maar gezellig (acogedora zeggen ze dan in het spaans).

tziet er misschien wat leeg uit, maar deze fotos zijn dan ook genomen net na de verbouwingen, ondertussen staat er al wat meer in, en een volle kleerkast met mijn rommel erin...



2 dagen in Bogotá

Het lijkt wel de titel van een kortverhaal, of zelfs een roman.
Nog niet echt duidelijk wel genre het is, misschien een thriller, als ge moogt afgaan op de kille avonden.
Tis nog effe wennen, rondlopen in zo'n een miljoenen stad (7 om exact te zijn). Met verkeer dat tegelijk gestructureerd lijkt en compleet chaotisch verloopt: er wordt braaf aan de rode lichten gestopt, maar eens groen is de gehele rijbaan terbeschikking om zo snel mogelijk voorliggers voorbij te geraken. Bij het oversteken van eenrichtingsstraten kijk ik toch nog even de andere kant op, voor het geval iemand besloten heeft dat ie er zo nog rapper geraakt.
Ik heb wel geluk: ik woon op een tiental minuten van het kantoor van CENSAT, dus kan elk ochtend rustig te voet naar m'n werk (wel goed uitkijken dus). Daar zitten een hoop gemotiveerde jonge mensen bijeen die dezer dagen razend druk bezig zijn handtekeningen te verzamelen om een referendum te kunnen organiseren. Meer hierover later.
Ikzelf probeer hiertussen wat op snelheid te komen, het lijkt alsof ik nog in een lagere versnelling zit wanneer ik de geanimeerde gesprekken zo goed als mogelijk probeer mee te volgen.
Das normaal natuurlijk dat het effe duurt voor ik mee ben, dus werk ik me ondertussen wat in in de thema's waar zij mee bezig zijn: petroleum, agrocombustibles (biobrandstof), en de export van palmoil naar Europa, en wat dat voor gevolgen heeft voor lokale gemeenschappen hier (lap, wéér iets dat ge niet meer gaat kunnen aankopen binnenkort). Daar hoort ge ook nog wel meer over.
De komende dagen hoop ik mijn actieradius hier wat verder uit te breiden: de lokale marktjes op zoeken om inkopen te doen en zo wat beter in de sfeer van de stad te komen.

Friday, September 5, 2008

Tis zover!

Op naar Colombia! dan toch...
'T heeft wat voeten in de aarde gehad (of beter: het consulaat van Colombia), maar uiteindelijk ben ik aan een visum geraakt, en ineens voor twee jaar zelfs.
Ondertussen gelooft al lang niemand meer dat ze me daar wel binnen laten, dus hieronder een bewijsje, ineens incluis met een colombiaanse leestip...