(some) US media waking up to what #GlobalChange actually means? #OWS

 

From: How I Stopped Worrying and Learned to Love the OWS Protests

'Occupy Wall Street was always about something much bigger than a movement against big banks and modern finance. It's about providing a forum for people to show how tired they are not just of Wall Street, but everything. This is a visceral, impassioned, deep-seated rejection of the entire direction of our society, a refusal to take even one more step forward into the shallow commercial abyss of phoniness, short-term calculation, withered idealism and intellectual bankruptcy that American mass society has become. If there is such a thing as going on strike from one's own culture, this is it. And by being so broad in scope and so elemental in its motivation, it's flown over the heads of many on both the right and the left.

We're all born wanting the freedom to imagine a better and more beautiful future. But modern America has become a place so drearily confining and predictable that it chokes the life out of that built-in desire. Everything from our pop culture to our economy to our politics feels oppressive and unresponsive. We see 10 million commercials a day, and every day is the same life-killing chase for money, money and more money; the only thing that changes from minute to minute is that every tick of the clock brings with it another space-age vendor dreaming up some new way to try to sell you something or reach into your pocket. The relentless sameness of the two-party political system is beginning to feel like a Jacob's Ladder nightmare with no end; we're entering another turn on the four-year merry-go-round, and the thought of having to try to get excited about yet another minor quadrennial shift in the direction of one or the other pole of alienating corporate full-of-shitness is enough to make anyone want to smash his own hand flat with a hammer.

The police in their own way are symbols of the problem. All over the country, thousands of armed cops have been deployed to stand around and surveil and even assault the polite crowds of Occupy protesters. This deployment of law-enforcement resources already dwarfs the amount of money and manpower that the government "committed" to fighting crime and corruption during the financial crisis. One OWS protester steps in the wrong place, and she immediately has police roping her off like wayward cattle. But in the skyscrapers above the protests, anything goes.

This is a profound statement about who law enforcement works for in this country. What happened on Wall Street over the past decade was an unparalleled crime wave. Yet at most, maybe 1,500 federal agents were policing that beat – and that little group of financial cops barely made any cases at all. Yet when thousands of ordinary people hit the streets with the express purpose of obeying the law and demonstrating their patriotism through peaceful protest, the police response is immediate and massive. There have already been hundreds of arrests, which is hundreds more than we ever saw during the years when Wall Street bankers were stealing billions of dollars from retirees and mutual-fund holders and carpenters unions through the mass sales of fraudulent mortgage-backed securities.'

Read more: http://www.rollingstone.com/politics/news/how-i-stopped-worrying-and-learned-to-love-the-ows-protests-20111110#ixzz1duspTXHV

And from a news reporter who got arrested during Bloomberg’s disgraceful eviction of Occupy Wall Street:

'Nobody arrested the bankers for pushing fraudulent loans and subprime mortgage investments, or the ratings agencies and government regulators that neglected their duties and helped Wall Street crash the global economy. But putting tents in a public park? Time to bring out the batons and pepper spray.

As hard as the NYPD and New York City’s government might try to obscure the truth though, one truth remains: 

At 1 a.m. this morning, in the heart of New York City, protesters exercising their constitutional rights to free speech and assembly were swept away by the state, while that state also did all it could to prevent media coverage. No matter what one may think of the occupiers or their cause, nothing they’ve done justifies blockading the press or ignoring court orders. 

Mayor Bloomberg, Police Commissioner Ray Kelly and other New York leaders who ordered the eviction should take a long, hard look at their handling of the occupation. This morning’s action may not be what a police state looks like, but it’s certainly how one begins.'


Read his full report of events here: http://www.washingtonpost.com/blogs/post-partisan/post/bloombergs-disgraceful-eviction-of-occupy-wall-street/2011/11/15/gIQASRiqON_blog.html

#OccupyWallstreet holds biggest General Assembly ever, after retaking #LibertySquare

For more videos of Police Raid of #OWS, see: http://www.ustream.tv/theother99
Live stream of Liberty Square now: http://www.livestream.com/occupynyc

Indignación: escrito hace 33 años y mas que nunca vigente

Nosotros decimos No!

Nosotros decimos no al elogio del dinero y de la muerte.

Decimos no a un sistema que pone precio a las cosas y a la gente, donde el que más tiene es el que más vale, y decimos no a un mundo que destina a las armas de guerra dos millones de dólares cada minuto, mientras cada minuto mata treinta niños por hambre o enfermedad curable. La bomba de neutrones que salva a las cosas y aniquila a la gente, es un perfecto símbolo de nuestro tiempo. Para el asesino sistema que convierte en objetivos militares a las estrellas de la noche, el ser humano no es más que un factor de producción y de consumo y un objeto de uso; el tiempo, no más que un recurso económico; y el planeta entero una fuente de renta que debe rendir hasta la última gota de su jugo. Se multiplica la pobreza para multiplicar la riqueza, y se multiplican las armas que custodian esa riqueza, riqueza de poquitos , y que mantienen a raya la pobreza de todos los demás, y también se multiplica, mientras tanto la soledad: nosotros decimos no a un sistema que no da de comer ni da de amar, que a muchos condena al hambre de comida y a muchos más al hambre de abrazos.

Decimos no a la mentira.

La cultura dominante, que los grandes medios de comunicación irradian en escala universal, nos invita a confundir el mundo con un supermercados o una pista de carreras, donde el prójimo puede ser una mercancía o un competidor, pero jamás un hermano. Esa mentirosa cultura, que cursimente especula con el amor humano para arrancarle plusvalía, es en realidad una cultura del desvínculo: tiene por dioses a los ganadores, los exitosos dueños del dinero y el poder, y por héroes a los uniformados rambos que les cuidan las espaldas aplicando la Doctrina de seguridad Nacional. Por lo que dice y por lo que calla, la cultura dominante miente que la pobreza de los pobres no es un resultado de la riqueza de los ricos, sino que es hija de nadie, proviene de la oreja de una cabra o de la voluntad de Dios, que hizo a los pobres perezosos y burros. De la misma manera, la humillación de unos hombres por otros no tiene porqué motivar la solidaria indignación o el escándalo, porque pertenece al orden natural de las cosas: las dictaduras latinoamericanas, pongamos por caso, forman parte de nuestra exuberante naturaleza y no del sistema imperialista del poder.

El desprecio traiciona la historia y mutila al mundo. Los poderosos fabricantes de opinión nos tratan como si no existiéramos, o como si fuéramos sombras bobas. La herencia colonial obliga al llamado Tercer mundo, habitado por gente de tercera categoría, a que acepte como propia la memoria de sus vencedores y a que compre la mentira ajena para usarla como si fuera la propia verdad. Nos premian la obediencia, nos castigan la inteligencia y nos desalientan la energía creadora. Somos opinados, pero no podemos ser opinadores. Tenemos derecho al eco, no a la voz, y los que mandan elogian nuestro talento de papagayos. Nosotros decimos no: nos negamos a aceptar esta mediocridad como destino.

Nosotros decimos no al miedo.

No al miedo de decir, al miedo de hacer, al miedo de ser. El colonialismo visible prohíbe decir, prohíbe hacer, prohíbe ser. El colonialismo invisible, más eficaz, nos convence de que no se puede decir, no se puede hacer, no se puede ser. El miedo se disfraza de realismo: para que la realidad no sea irreal, nos dicen los ideólogos de la impotencia, la moral ha de ser inmoral. Ante la indignidad, ante la miseria, ante la mentira, no tenemos más remedio que la resignación. Signados por la fatalidad, nacemos haraganes, irresponsables, violentos, tontos, pintorescos y condenados a la tutela militar. A lo sumo, podemos aspirar a convertirnos en prisioneros de buena conducta, capaces de pagar puntualmente los intereses de una descomunal deuda externa contraída para financiar el lujo que nos humilla y el garrote que nos golpea.

Y en este cuadro de cosas, nosotros decimos no a la neutralidad de la palabra humana. Decimos no a quienes nos invitan a lavarnos las manos ante las cotidianas crucifixiones que ocurren a nuestro alrededor. A la aburrida fascinación de un arte frío, indiferente, contemplador del espejo, preferimos un arte caliente, que celebra la aventura humana en el mundo y en ella participa, un arte irremediablemente enamorado y peleón. ¿Sería bella la belleza si no fuera justa?, Sería justa la justicia si no fuera bella?. Nosotros decimos no al divorcio de la belleza y de la justicia, porque decimos sí a su abrazo poderoso y fecundo.

Ocurre que decimos no, y diciendo no estamos diciendo sí.

Diciendo no a las dictaduras, y no a las dictaduras disfrazadas de democracias, nosotros estamos diciendo sí a la lucha por la democracia verdadera, que a nadie negará el pan ni la palabra y que será hermosa y peligrosa como un poema de Neruda o una canción de Violeta.

Diciendo no al devastador imperio de la codicia, que tiene su centro en el norte de América, nosotros estamos diciendo sí a otra América posible, que nacerá de la más antigua de las tradiciones americanas, la tradición comunitaria...

Diciendo no a la paz sin dignidad, estamos diciendo sí al sagrado derecho de rebelión contra la injusticia y su larga historia...

Diciendo no a la libertad del dinero, nosotros estamos diciendo sí a la libertad de las personas: libertad maltratada y lastimada...

Diciendo no al egoísmo suicida de los poderosos, que han convertido al mundo en un vasto cuartel, nosotros estamos diciendo sí a la solidaridad humana, que nos da sentido universal y confirma la fuerza de fraternidades más poderosas que todas las fronteras con todos sus guardianes...

Y diciendo no al triste encanto del desencanto, nosotros estamos diciendo sí a la esperanza, la esperanza hambrienta y loca y amante y amada...
 

Citado de un discurso hecho por Eduardo Galeano, en 1988 en Santiago de Chile, reproducido con permiso del autor (seguramente).

'Indignados' penetrate heartland of Europe’s politico-intellectual establishment

Indignation penetrates into the heartland of Europe’s politico-intellectual establishment as PhD researchers interrupt a lecture by Van Rompuy.

Herman Van Rompuy, President of the European Council and the very personification of the undemocratic and unaccountable European technocracy, was treated to an unpleasant surprise today. As he delivered a lecture on the political and economic challenges for Europe at the European University Institute (EUI) in Florence, Italy, a group of about 50 PhD researchers occupied the university and interrupted his speech, holding up banners with a straightforward reminder: ‘Democracy?’

When the banners were raised, attendants spontaneously began to applaud incessantly, silencing the President, who was visibly frustrated. But having previously been denied the chance to ask questions afterwards, the researchers felt compelled to air their opinion in another way. Van Rompuy’s speech, as a result, was interrupted several times with demands to engage in a dialogue and allow the researchers to ask questions and make a statement.

Via: RoarMag

See Also: 95 proposals for change

De kracht van lokale radio: leerlingen in Sucre (regio Cauca, Colombia) zetten burgemeester op beklaagdenbankje

Lokale en gemeenschapsradios kunnen een belangrijke rol spelen om bewoners een stem te geven in de lokale politiek van hun gemeenten en bij andere gebeurtenissen die hen aanbelangen, een stem die nauwelijks aan bod komt in de traditionale media, of soms sterk vervormd wordt.
Wanneer de lokale bevolking - zoals jongeren en studenten - echter zelf aan de slag gaan om hun nieuws te maken en hun kijk op de dingen kenbaar te maken, wordt het interessant.

Broederlijk Delen organiseerde recentelijk een workshop samen met onze partner Justicia y Paz, in Sucre, in de regio genaamd Cauca in het zuid oosten van Colombia, juist met dit doel.

Lokale organisaties en studenten werden uitgenodigd voor een tweedaagse workshop waarin de verschillende genres en technieken voor het maken van radio programaties werden uitgelegd, en waarin actuele temas werden gekozen om erover een radio programma te maken.

Aangezien de gemeente Sucre reeds over een kleine lokale Radio beschikt, wilden lokale organisaties meer te weten komen over hoe ze zelf radio konden maken om zo meer gebruik te gaan maken van de reeds bestaande infrastructuur.

Nadat de jongeren en leden van de organisaties eerst een kleine basis theorie hadden gekregen, werd onmiddellijk overgegaan tot de praktiek: het uitschreven van teksten voor een kort radio programma, en het van opnemen van interviews met buurtbewoners en lokale leiders.

Achteraf editeerden de leerlingen zelf hun opgenomen interviews, om kleine foutjes te corrigeren en de overgangen tussen de programmaonderdelen te verbeteren.

Tot slot ging de hele groep naar de lokale radio, waar twee van de in totaal 7 programma's die ze die dag produceerden live werden uitgezonden op de lokale Radio 'Sucre FM'. Een moment dat voor een aantal meisjes van de lokale school zeer spannend was, aangezien hun interview ging over een recent en heel actueel probleem waarmee zij als studenten de dagen voordien geconfronteerd werden.

De lokale middelbare school had namelijk het aanbod gekregen van het Colombiaanse ministerie van onderwijs om hen 30 laptops te schenken, aanbod waarmee de leerlingen bijzonder tevreden waren. Het enige wat nodig was was de handtekening van de directeur van de school en die van de lokale burgemeester, opdat het ministerie vanuit Bogotá het project zou goedkeuren en de laptops hen zonder kosten toegezegd zouden worden.

De burgemeester echter weigerde z'n handtekening te zetten, omdat ie bij de recente verkiezingen zijn burgemeestersscherp was kwijtgespeeld aan z'n rivaal, en hij op deze manier de lokale bevolking en kiezers wou afstraffen.

Toen dit ter oren kwam van de leerlingen organiseerden ze een spontane betoging voor het gemeentehuis om de handtekening van de burgemeester alsnog te eisen. Die liet zich echter niet zien om verantwoording af te leggen, en verspreidde achteraf geruchten dat de studenten door hun leraars verplicht werden op straat te komen, of dat de nieuwe burgemeester achter het protest zou zitten.

In het radio programma dat ze hierover maakten, legden enkele leerlingen uit dat dit pure leugens waren: dat ze zelf het initiatief hadden genomen om voor hun rechten  op te komen, en ze niet meededen aan de politieke spelletjes tussen de verschillende kandidaten.
Eveneens de kwade geruchten dat er achteraf schade was toegebracht aan het gemeentehuis, ontkenden ze ten stelligste: 'een aantal werknemers van de gemeente openden zelf de poorten om ons door te laten, niet wij' zei de verantwoordelijke van de studentenvereniging in het interview dat hem werd afgenomen door twee medestudenten.

Het feit dat de studenten zelf het onderwerp kozen, hun eigen versie van de gebeurtenissen konden brengen en het volledig radioprogramma eigenhandig produceerden, is een krachtig wapen tegen de manipulatie en corruptie die maar al teveel schering en inslag zijn in Colombia op lokaal en gemeentelijk niveau.

Achteraf was het enthousiasme bij de leerlingen groot, en het was duidelijk dat ze de smaak te pakken hadden, en reeds uitkeken naar een aanvullende workshop.
Opgelet meneer de burgemeester: hier worden kritische burgers gevormd!


Broederlijk Delen steunt verschillende partners in Colombia in de regio Cauca, waaronder ook 'Comisión Intereclesial de Justicia y Paz'  die op nationaal vlak een alternatieve internetradio 'Contagio Radio' hebben met als doel een stem te geven aan lokale gemeenschappen.
De radio kan beluisterd worden op www.contagioradio.com,
de programmas die tijdens de workshop werden gemaakt zijn (in het spaans) te beluisteren op: http://www.contagioradio.com/procesos-de-formacion-en-comunidades-de-base/

Meer fotos van de workshop kan je hier vinden: http://www.esperanzaproxima.net/es/flickr-galleries?view=album&album=72157627937135425&page=1
 
De workshop kwam tot stand dankzij samenwerking van de partners en met technische steun van onze cooperant, Gert Steenssens, die sinds 2008 samenwerkt met verschillende partners van Broederlijk Delen in Colombia.

Griekenland: er kan nooit genoeg democratie zijn

Bron: DeWereldMorgen 

 

De concrete gevolgen van de crisis voor de Grieken

Binnen de EU is Griekenland (voorlopig) het zwaarst door die crisis getroffen. In feite komt het op het volgende neer:
- aan de Grieken wordt gevraagd – excuseer, laat ik dat anders formuleren – van de Grieken wordt geëist dat zij de rekening betalen van jarenlang wangedrag van de banken;
- zij moeten aanvaarden dat diezelfde banken met hun belastingsgeld worden gered maar dat dit voor die banken geen enkele sociale verplichting inhoudt;
- bovendien moeten zij inleveren op zowat alle sociale voorzieningen (onderwijs, gezondheidszorg, sociale woningbouw ...);
- daarnaast moeten zij ook aanvaarden dat de personen, die rijk geworden zijn met behulp van hetzelfde economische systeem dat nu vastgelopen is, nu niets moeten inleveren en geen hogere belastingen moeten betalen;
- last but not least moeten zij er zich bij neerleggen dat  hun land een militair budget in stand houdt dat in procent van het Bruto Nationaal Product (BNP)  één van de hoogste is in de EU (zie 'Tezotomlostelopen' op deze site).

 

Respect voor democraten in de Vlaamse media

Guy Tegenbos in De Standaard: "Het kan niet dat het binnenlandse politieke probleem van één man, van één klein land, de economie van een heel werelddeel in gevaar brengt". Geen probleem dus dat een systeem dat een kleine elite walgelijk rijk maakt de economie van één land aan het wankelen brengt. Geen probleem dat de instellingen die deze beslissingen nemen geen enkel democratisch mandaat hebben...
De Tijd heeft het over de Griekse bom onder de beurzen. Die reageren unaniem negatief. Het is dus evenmin een probleem dat die financiële markten jarenlang grof geld verdienen aan de sociale uitbuiting in binnen- en buitenland. Geen probleem dat deze crisis zware sociale gevolgen heeft voor de gewone man en vrouw in de straat (die zoals in Griekenland inderdaad alleen nog de 'straat' heeft om zijn onvrede te uiten). Geen probleem dat banken, die met belastingsgeld werden gered, blijven doorgaan met exact dezelfde riskante financiële operaties die tot de crisis hebben geleid ...

 

De huidige generatie politici is moreel failliet

Ooit was er een tijd dat politici beweerden dat maatregelen dienden te worden genomen 'omdat de burgers dat willen, omdat het in het algemeen belang is'. Vandaag durven politici zonder een schijn van schaamte beweren dat harde maatregelen nodig zijn 'omdat de financiële markten dat wensen'.
Historici maken prachtige analyses over de ondergang van de feodaliteit, over de reden waarom de Weimar-republiek de opkomst van het nazisme mogelijk maakte. Jammer genoeg zijn wij niet in staat om tot ditzelfde inzicht te komen in de gebeurtenissen van onze eigen tijd.

 

De vernietiging van de sociaaldemocratie

Wat nu gebeurt, is niet meer of niet minder dan de geplande afbraak van de sociale verzorgingsstaat, zoals die na de Tweede Wereldoorlog werd opgebouwd. Toen beslisten de Europese staatsleiders om met lege staatskassen toch over te gaan tot de invoering van een veralgemeend pensioenstelsel, openbare gezondheidszorg, gratis onderwijs, openbare werken...
Die visie is volledig geofferd op het altaar van het neoliberalisme. Hoewel deze ideologie democratisch volledig gefaald heeft – ze kan zich nergens in de wereld beroepen op een democratisch verworven legitimiteit – slaagt ze erin zich nu te vestigen via de omweg van de economische besparingen.
Inderdaad, zelfs de meest reactionaire politicus waagt het vandaag niet om openlijk te zeggen dat onderwijs en gezondheidszorg aan de vrije markt moeten overgeleverd worden. Dat kan wel zo: "Al die sociale beschermingsmaatregelen zijn wel heel mooi en we zijn daar wel voor, maar er is gewoon geen geld voor, jammer genoeg”.

 

Jarenlange gijzeling van de democratie

Stel, je weet dat politieke meerderheden wisselen, dat met andere woorden jouw ideologie niet altijd de meerdherheid zal halen bij de verkiezingen. Stel vervolgens dat je een strategie wil ontwikkelen die mogelijk maakt dat jouw ideologie het altijd voor het zeggen heeft, wat ook de toevallige parlementaire meerderheid is. Hoe zou je dat aanpakken?
Eenvoudig, zorg er voor dat een land zo zwaar in de schuldenlast verzinkt dat het voor jaren met handen en voeten gebonden is aan moordende afbetalingen, die elk sociaal initiatief onmogelijk maken. Precies wat nu gebeurt.

 

Fictie? In Latins-Amerika en Afrika kennen ze dit al jaren ...

Wat nu in de EU en in Griekenland gebeurt, is een herhaling van de finaciële wurging die door het IMF en de Wereldbank aan Latijns-Amerika en Afrika is opgelegd. Over deze instellingen heb ik het hierboven niet gehad, maar dat zij nu ook in Europa hun Structurele Aanpassingsprogramma's kunnen opdringen is een teken aan de wand.
Die verdoemde programma's waren een compleet fiasco voor de bevolking maar een bonanza voor een kleine toplaag ter plaatse en voor de grote bedrijven en banken hier. Dat ze hun superwinsten daarna hebben belegd in financiële operaties die tot de huidige crisis hebben geleid, is een ander verhaal.
De Grieken zouden best eens te rade gaan bij de bevolking van de landen die dit al eens hebben meegemaakt. Een simpele vergelijking tussen die landen die er zijn uitgeraakt en zij die nog steeds diep in de problemen zitten kan al veel verhelderen.

 

Niet het eerste referendum over een hulpplan

IJsland is dan wel geen lid van de Europese Unie. De problemen daar zijn ook niet helemaal te vergelijken met die van Griekenland. Maar in ieder geval, ook de IJslandse regering vroeg de bevolking een oordeel over een reddingsplan. De IJslanders hebben dit verworpen. En kijk, ze zijn dan wel nog niet helemaal uit de problemen maar in ieder geval zijn ze er sindsdien heel wat op verbeterd. En de wereld is niet vergaan ...

 

De echte bezorgdheid gaat over iets anders

De financiële markten zijn eigenlijk niet zo bezorgd over de resultaten van een Grieks referendum. Vroegere referenda in Frankrijk en Nederland over het nieuw verdrag van de Europese Unie werden toen ook verketterd. Men heeft het verdrag daarna toch gewoon ingevoerd.
De financiële markten zijn er eveneens gerust in dat dat nu ook in Griekenland zal gebeuren. Wat hen verontrust, is iets heel anders. Ze maken zich er zorgen over dat het Griekse initiatief de zin van de Europese bevolking gaat aanwakkeren om opnieuw meer democratische inspraak te eisen.
De laatste jaren werd er nog nauwelijks gesproken over het 'democratisch deficit' van de Europese Unie. Dit referendum dreigt dit debat terug actueel te maken. Dat is reden voor echte bezorgdheid.
Er kan nooit genoeg democratie zijn, luidt de titel van dit artikel. Er is echter nog nooit 'genoeg democratie' geweest in Europa. Het wordt tijd dat we gaan eisen dat 'economie' terug een 'middel' wordt en geen doel op zichzelf is.
Het enige doel van een maatschappij is het algemeen welzijn. Niet meer of niet minder. Daar gaat de strijd van de Grieken over. Het is ook onze strijd.

Bron: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/11/02/griekenland-er-kan-nooit-genoeg-democratie-zijn

Occupy Antwerp aankondiging op NMBS trein #GlobalChange #OccupyAntwerp

meer info zie: http://www.livestream.com/occupyantwerp

World R-love-ution - 11.11.11

Occupy The Streets. Occupy The World 11/11/11 11:11:11

Spread The Message. INVITE ALL FRIENDS ! ! !
JOIN THE REVOLUTION