Volle maan boven de boorput

12 oktober is in vele latijns-amerikaanse landen de dag waarop het moment herdacht wordt dat de Spanjaarden voet zetten op dit continent, wat wij vanuit Europa nog altijd de 'Ontdekking van Amerika' durven noemen.
Voor de inheemse bevolkingsgroepen die die lange en donkere vijfhonderjarige geschiedenis hebben overleefd, is dit het herdenkingsmoment van een historische onderdrukking. Maar ook vooral de dag waarop zij hun identiteit als originele bevolking herbevestigen, en letterlijk massaal opstappen voor hun rechten.
Ook in Colombia zijn er zo verschillende inheemse bevolkinggroepen, maar uiteraard ook groeperingen met roots in Afrika, aan de atlantische en caraïbische kust.
Ik had vorig weekend het genoegen om bij de U'wa, een inheemse indianen gemeenschap in he Noord-oosten van Colombia, te gast te kunnen zijn als waarnemer tijdens hun optocht tegen de invasie van hun grondgebied.
Zij worden namelijk de laatste tientallen jaren geconfronteerd met een nieuwe invasie, dit maal door oliebedrijven die uit zijn op de rijkdommen onder de grond. Dergelijk soort projecten gaan in tegen hun cultuur die vereist dat 'Moeder Aarde' met respect wordt behandeld, en verbiedt dat hetgeen zij 'haar bloed' noemen, wordt opgepompt. In de loop van de jaren hebben ze dan ook altijd principieel 'Neen' gezegd tegen het opstarten van oliewinning in hun territorium, hoewel daar nauwelijks naar werd geluisterd toen een viertal jaar geleden de constructie van een boortoren begon in het hartje van het U'wa grondgebied.
Zondag stapten dan ook een zeshonderdtal U'wa op richting boorterrein om hierover hun ongenoegen te uiten. Vrouwen, mannen, oud en (zeer) jong, gingen op weg voor een vijfuur lange mars, enkel gewapend met slogans op spandoeken zoals 'EcoPetrol weg uit U'wa territorium'. (nvdr: ge moet maar durven he, dergelijk naam kiezen voor een oliebedrijf...)
Hun tocht werd echter halverwege geblokkeerd door het leger die de doorgang via de weg tot aan het boorplatform verhinderde. De betogers lieten zich daardoor niet tegenhouden en zetten hun tocht gewoon verder via de helling de berg op. Aan de ingang van het terrein hielden ze even halt waar ze een korte toespraak deden en slogans riepen. Daarna ging het nog verder de berg op naar het verzamelpunt zo'n 400 meter hoger, met uitzicht op het boorterrein.
Hier bracht men de namiddag samen door en ook de hele nacht - onder een volle maan - met het herdenken van eerder gevallen slachtoffers, en het bespreken van de toekomst. De volgende ochtend was een bijeenkomst gepland met de majoor van de lokale politie en de kolonel v/h legerbataljon die de olie-installatie moet beschermen. Na enige vertraging verschenen zij op het appel en bedankten ze de U'was voor het 'vermijden van problemen' tijdens de betoging en trachtten ze hen de voordelen van de olie exploitatie duidelijk te maken. De kolonel verwoordde het het best toen ie zei dat 'Iedereen (in Colombia) zal profiteren van de olie die uit jullie territorium opgepompt wordt'. Niks nieuws voor de originele bewoners van dit continent. Op hun beurt bedankten de woordvoerders van de U'wa daarna de kolonel voor de 'goede samenwerking' en herhaalden nogmaals het principieel bezwaar tegen de olieboringen, en hun historisch eigendomsrecht over het grondgebied. Als afsluiter overhandigden ze beide heren nog als geschenk een handgemaakte draagtas, waarna iedereen vreedzaam terug de berg afzakte naar huis.
Meer foto's zijn hier te vinden, en als ge goed kijkt ziet ge mij op eentje ervan me achter een filmcamera verschuilen...