Colombia: Netwerk tegen Grootschalige Mijnbouw ziet het levenslicht

Zo'n 30tal organisaties van over heel Colombia kwamen vorige weekend samen om zich over een prangend nationaal probleem te buigen: dat van de grootschalige mijnbouw.

Een problematiek die ook in Colombia steeds meer lokale gemeenschappen voor grote problemen stelt: milieuvervuiling, maar eveneens het verlies van landrechten, voedselveiligheid en cultuur, tot zelfs de gewelddadige verdrijving door paramilitairen groeperingen, al dan niet met actieve hulp van het leger.

Recentelijk nog, werd een huis van een inheemse familie platgebombardeerd door een helikopter van het leger, officieel omdat er guerrillero's in de buurt zouden geweest zijn, terwijl het moeilijk als toevallig kan gezien worden dat diezelfde gemeenschap nog maar recentelijk was teruggekeerd na eerder al eens verdreven te zijn vermoedelijk om plaats te maken voor een mijnbedrijf dat in de regio wil opstarten (1).
Dergelijke gebeurtenissen geven een verontrustende trend aan die zich niet enkel in Colombia voordoet: die van de 'militarisatie' van gebieden waar multinationals hun oog laten vallen hebben op de natuurlijke rijkdommen (2), zoals in dit specifiek geval van de Muriel Mining Corporation in de regio van Chocó (3).

Dergelijke megaprojecten bedreigen niet alleen het voortbestaan van inheemse gemeenschappen, maar ook het levensonderhoud van lokale boeren die in de toekomst mogelijks door milieuvervuiling niet langer aan landbouw zullen kunnen doen. Misschien paradoxaal genoeg, bedreigt het ook het voortbestaan van kleinschalige mijnbouwers in dezelfde regio: Meestal zijn dat lokale arbeiders die reeds lange tijd, soms zelfs generaties lang, een stukje grond hebben uitgebaat met behulp van kleinschalige en artisanale mijnbouwtechnieken, en die zich plots geconfronteerd zien met een internationaal bedrijf dat beweert de eigendomsrechten over hun land te bezitten of een concessie te hebben om er een open-pit mijn te beginnen.
Onafhankelijk van hun redenen, elk van hen hebben enorm te lijden bij de komst van dergelijke grootschalige mijnbouwprojecten.

Twee dagen discussiëren kostte het om een consensus te bereiken tussen de verschillende aanwezigen en organisaties, die elk hun eigen standpunt hadden tegenover mijnbouw: dat ging van 'neen, mijnbouw nooit', over 'neen, als het over grootschalige mijnbouw gaat' tot 'nee tegen grootschalige mijnbouw door multinationale bedrijven' (4).

Maar uiteindelijk kwam het akkoord er dan toch, mede omdat eenieder zich meer dan bewust was van de hoogdringendheid om op nationaal niveau een front te vormen dat de problematiek van dergelijke megaprojecten op de nationale agenda kan zetten.
Die noodzaak werd andermaal duidelijk wanneer één van de deelnemende organisaties het trieste nieuws moest brengen dat in de loop van de bijeenkomst twee van haar leden in de provincie Bolivar, vermoedelijk door paramilitairen, waren vermoord (5).

Het weekend werd uiteindelijk het best samengevat door de woordvoerdster van de Nationale Organisatie voor Inheemse volkeren van Colombia (ONIC) wanneer ze zei: 'Vorig jaar was het jaar van de vergaderingen, dit jaar dat van de actie.'

Welkom, 'Netwerk Colombia tegen Grootschalige Mijnbouw', wij hopen nog veel van u te mogen horen.

(1) http://justiciaypazcolombia.com/Indigenas-heridos-por-bombardeos & http://contagioradio.com/otra-mirada/193-en-grave-estado-de-salud-indigenas-que-fueron-victimas-del-bombardeo-por-parte-del-ejercito
(2) http://catapa.be/nl/news/675
(3) http://justiciaypazcolombia.com/Remilitarizacion-de-Resguardos-de
(4) oftewel: 'nationalisatie' als oplossing voor de mijnbouwproblematiek. Moet gezegd dat die laatsten eens bij de buren in Ecuador moeten gaan horen of daardoor alle milieu- en andere problemen op magische wijze opgelost zijn.
(5) http://www.censat.org/dadamail/mail.cgi/archive/prensa/20100215120611/