Mijnbouw beweegt Latijns Amerika...naar Quito

Organisaties uit heel Latijns Amerika kwamen vorig weekend samen in Quito, Ecuador om ervaringen uit te wisselen in hun verzet tegen grootschalige mijnbouw in hun gemeenschappen en strategieën te bedenken om zich beter te beschermen.
De ongeveer 60 deelnemers kwamen uit zowat heel Latijns Amerika: Bolivia, Peru, Guatemala, Chile, Argentina, Ecuador, Mexico, Brazilië, etc, en (uiteraard) ook Colombia. Ze maakten deel uit van verschillende NGO's, maar eveneens basis- en inheemse gemeenschappen die hun territorium bedreigd zien door grootschalige 'open-pit' mijnbouw projecten. Tijdens een uitwisseling over criminalisering van hun protest werd andermaal duidelijk dat de problematiek in verschillende landen sterk gelijkenissen vertoont: de persoonlijke getuigenissen van een aantal mensen over hoe ze bedreigd en beschuldigd worden, waren soms zo aangrijpend dat de rest van de aanwezigen (die op zich ook al wat meemaakt hebben) er stil van werden. Een vrouw uit Bolivia, zei met een sterk gevoel voor humor en een brede glimlach: 'Ze hebben me al van alles aangedaan, in zoverre zelfs dat ik een aantal tanden mis zoals u wel kan vaststellen, maar ik blijf me tegen het project verzetten.'
Een andere pakkende getuigenis was die van Nicanor, uit Peru, die de gebeurtenissen van 5 juni in Bagua beschreef. Toen werd er, na meer dan 50 dagen vreedzaam protest van de inheemse Amazone bevolking, het bevel gegeven tot ontruiming van een wegblokkade waarbij verschillende doden vielen, zowel bij politie als bij de inheemsen. Hij vertelde hoe de betogers zich ingesloten voelden als ratten in een val toen de politie hen omsingelde om 6uur 's morgens. en hoe er nu nog steeds, een maand na de feiten, onduidelijkheid is over het lot van een 60tal inheemsen, die sinds die dag verdwenen zijn en niet in de officiële cijfers van de slachtoffers voorkomen.
Een terugkerend thema tijdens de 4-daagse was dan ook de uitspraak: 'Nooit nog een Bagua' en werd regelmatig gesproken over hoe dit in de toekomst te voorkomen. 'Had er sneller internationale steun geweest gedurende die voorafgaande 50 dagen, had dit voorkomen kunnen worden' zei Nicanor nog. Strategieën om de solidariteit en samenwerking tussen de verschillende organisaties uit te breiden stonden dan ook centraal, in de hoop een sterker front te kunnen vormen tegen grootschalige mijnbouwprojecten in de regio. De gezamelijke verklaring die achteraf door de aanwezig organisaties ondertekend werd, en waarin een aantal specifieke wantoestanden worden aangeklaagd, toont de belangrijke rol aan die het Observatorium voor Mijnbouwconflicten in Latijns Amerika (OCMAL) kan spelen om schijnbaar kleine, gelokaliseerde conflicten op internationaal niveau zichtbaar te maken en aan te klagen.