Bron : www.michelcollon.info
ENGLISH: The world is changing and we have an important role to play
ESPAÑOL: El mundo cambia y nuestro papel es importante
Na de Zuid-Amerikaanse latino’s komen de Arabieren. En morgen ? De Afrikanen ? Waarom moesten de VS en Frankrijk bakzeil halen in Egypte en Tunesië ? Hoe gaan ze er in slagen de essentie van hun neokoloniaal systeem in stand te houden ? En wat is onze taak opdat de wereld écht zou veranderen ?
Het imperium leek wel onoverwinnelijk. De VS konden naar believen en onder de meest absurde voorwendsels het VN-Charter verkrachten, wrede embargo’s opleggen, landen bezetten of bombarderen, staatshoofden vermoorden, burgeroorlogen uitlokken, terroristen financieren, staatsgrepen organiseren, Israël wapens leveren voor zijn agressies …Ze leken zich alles te kunnen permitteren. Pessimisme heerstte alom. Hoe dikwijls moest ik horen : « Ze zijn te sterk, hoe gaan we die corrupte Arabische regimes, die medeplichtigen van Israël, ooit ten val kunnen brengen ?! » Het antwoord kwam van onderuit : volkeren zijn sterker dan tirannen.
Iedereen voelt wel aan dat de strijd niet gestreden is met de eliminatie van Ben Ali en Moebarak, dit is nog maar het begin. Om echte veranderingen te verwezenlijken, moeten zij die achter de schermen aan de touwtjes trekken uitgeschakeld worden. Vandaar ook het cruciale belang om de mechanismes van het systeem te doorgronden dat tirannen voortbrengt, hen beschermt en wanneer nodig vervangt. Wanneer is de verzwakking van dit imperium begonnen en hoe gaat het zichzelf ten allen prijze in stand proberen te houden.
Geen enkel imperium is eeuwig
Geen enkel imperium bestaat voor altijd. Vroeg of laat lokt de arrogantie van zijn misdaden algemeen verzet uit. Vroeg of laat gaat de kost voor ‘het behoud van de orde’ groter worden dan de winsten die de oorlogen aan de multinationals opleveren. Vroeg of laat gaan de militaire investeringen de andere industriële sectoren uithollen waardoor ze hun internationale concurrentiekracht verliezen.
De VS ontsnappen niet aan deze wetmatigheid. De winstvoet van de Amerikaanse multinationals neemt sinds 1965 af en de zeepbel van deficitaire uitgaven en speculatie maakt het probleem alleen maar erger en erger. Het Amerikaanse deel van de wereldecomonie is verschoven van 50% in 1945 over 30 % in de jaren ’60 naar 20 % vandaag en ongeveer 10 % binnen twintig jaar. Geen enkel leger kan sterker zijn dan zijn economie. De VS worden minder en minder de waakhond van de wereld. Vandaag wordt de wereld ‘multipolair’ : er komt een ander evenwicht tussen de VS, Europa en Rusland en zeker ook met de grote landen in het Zuiden. Vooral China heeft aangetoond dat onafhankelijkheid de beste methode voor vooruitgang is. De VS en Europa kunnen niet langer zomaar hun wil opleggen. Hun neokoloniaal systeem zal weldra tenondergaan.
De neergang van de VS is in feite al 10 jaar zichtbaar … In 2000 ontplofte de internetzeepbel, in 2002 maakte de bevolking van Venezuela een einde aan een staatsgreep made in USA en sindsdien voert Hugo Chavez zijn grote sociale hervormingsprojecten uit die heel Latijns-Amerika meesleuren in het verzet. In 2006 leed Israël een smadelijke nederlaag in Libanon. In 2009 was er de schande van Gaza. De nederlagen stapelen zich op.
Na de Zuid-Amerikanen de Arabieren ! En morgen de Afrikanen ?
De wonderbaarlijke revoluties van de Tunesiërs en de Egyptenaren hebben mirakels verwezenlijkt : men hoort de VS de ‘democratische transitie’ roemen nadat ze tientallen jaren aan deze tirannen tanks, mitrailleurs en trainingssessies voor folterpraktijken hebben geleverd. Idem voor Frankrijk. Deze revoluties verdrinken de strategieën van het grote VS-imperium in paniek, net als het mini-imperium Frankrijk en hun vazal Israël. Dank u wel, Arabische broeders !
Oorzaak van die paniek : hoe alles aan het systeem een beetje veranderen om de essentie te behouden ? Hoe hun meesterschap over de petroleum van het Midden-Oosten behouden, net als over de meeste grondstoffen en de economieën in het algemeen ? Hoe verhinderen dat ook Afrika zich gaat bevrijden ?
Men moet naar de kern van de zaak gaan kijken. De vreugde over deze eerste stappen voorwaarts mag de lange weg die te nog te gaan is niet verdoezelen. Het is niet allen Ben Ali die Tunesië leeggeroofd heeft, het gaat over een hele klasse profiteurs, Tunesiërs maar vooral buitenlanders ! Het is niet alleen Moebarak die de Egyptenaren onderdrukte, het was het hele regime rondom hem en in de schaduw van dat regime de VS. Het gaat hem niet om de marionet maar om de marionettenspeler ! Washington, Parijs, Londen zoeken enkel een vervanging van de marionetten door meer presentabele exemplaren.
Geen echte democratie zonder sociale rechtvaardigheid
De vraag die Tunesiërs, Egyptenaren en anderen zich stellen is dus niet : « Welke ‘nieuwe’ leider gaat ons nieuwe beloftes doen die hij niet zal houden, voor hij er op los begint te slaan zoals zijn voorganger ? » De vraag is liever : « Ga ik écht werk met een écht salaris en een waardig leven voor mijn gezin hebben ? Of zal mijn enige keuze een gammele boot zijn die in de Middellandse Zee zinkt of naar een Europese gevangenis voor illegalen brengt ? »
Latijns-Amerika leefde tot voor kort in dezelfde armoe en wanhoop. De enorme winsten uit petroleum, aardgas en andere grondstoffen verzwonden naar de barstensvolle koffers van Exxon en Shell terwijl één op twee latino’s onder de armoedegrens leefde en geen geneesmiddelen of een goede school voor zijn kinderen kon betalen. Alles begon te veranderen in 2002 toen Chavez de petroleumsector nationaliseerde, alle contracten met de multinationals herschreef, de betaling van belastingen eiste én het delen van de winsten. Het jaar daarop kwam er 11,4 miljard $ in de staatskas (de twintig voorgaande jaren zéro !). Daarmee zette hij sociale programma’s op : gezondheidszorg, onderwijs voor iedereen, verdubbeling van het miniumloon, hulp aan coöperatieven en aan kleine ondernemers voor het scheppen van banen. In Bolivië deed Evo Morales hetzelfde. En het voorbeeld krijgt navolging. Gaat het ook in de Middellandse Zee en het Midden-Oosten doorbreken ? Voor waneer een Arabische Hugo of Evo ? De moed van de revolterende bevolking verdient een organisatie en een leider, eerlijk en beslist genoeg om tot het einde door te gaan.
Een échte democratie is onmogelijk zonder sociale rechtvaardigheid. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niemand werpt immers een dictatuur om, zomaar voor het plezier of uit een of ander pervers genot. Het is altijd een kleine toplaag die de privileges in stand houdt en alle rijkdom achterover slaat. Dictators zijn gewoon werknemers van de multinationals.
Democratie, wie is daar nu tegen ?
Wie heeft Washington naar voor geschoven om het hoofd te bieden aan de woede van de Tunesiërs ? De eerste minister van de voormalige dictator ! Wie werd aan het hoofd van de regering gezet om het verlangen naar verandering van de Egyptenaren tegen te gaan ? De opperbevelhebber van het leger, een agent van de CIA ! Dat is gewoon spotten met de mensen.
Zo durfde amper vijf jaar geleden de gewezen Franse Minister van Buitenlandse Zaken Védrine nog beweren dat de Arabische volkeren nog niet rijp waren voor de democratie. Dit soort theorieën blijft de bovenhand houden bij een Franse elite die zijn anti-Arabisch racisme en islamofobie bijna openlijk belijdt. Het was Frankrijk dat Tunesiërs afslachtte in 1937 en 1952 en Marokkanen in 1945. Het was ook Frankrijk dat een lange bloedige oorlog voerde om de Algerijnen hun wettig recht op onafhankelijkheid te ontnemen. Het is ook Frankrijk dat via uitspraken van een president die deze geschiedenis ontkent,weigert haar misdaden te erkenen en weigert haar schuld aan de Arabieren, de Afrikanen en de Haïtianen te betalen. Het is Frankrijk dat Ben Ali beschermde tot aan de voet van het vliegtuig waarmee hij vluchtte. En het is Frankrijk dat in heel Afrika tirannen in het zadel heeft gezet en daar houdt.
Het hedendaagse anti-moslimracisme laat toe twee vliegen in één klap te slaan. Ten eerste verdeelt men zo de werkende bevolking volgens hun afkomst (één derde van de Franse en Belgische arbeiders is van recente buitenlandse origine) en terwijl men er op los fantaseert over de burka gaan de werkgevers vrolijk in de aanval tegen de lonen, tegen de arbeidsvoorwaarden en de pensioenen van de werkende bevolking, met of zonder sluier. Ten tweede laat de islamofobie tegenover de Arabische landen toe een paar netelige kwesties uit de weg te gaan. In plaats van zich de vraag te stellen : « Wie heeft hen die dictators opgedrongen ? » en daarop te antwoorden : « Europa, dat Europa van bovenuit, het Europa van de multinationals ! » gaat men er zich in vergenoegen dat de Arabieren ‘niet rijp zijn voor de democratie’ – en dus gevaarlijk. De rollen worden omgekeerd en het slachtoffer wordt als schuldige gediaboliseerd.
Daar zit hem dus de grond van de zaak en het is aan ons of we dat debat openbaar maken of verborgen houden : waarom willen de VS, Frankrijk en hun Europesekompanen – met steeds maar het woord ‘democratie’ in de mond – in werkelijkheid niets weten van échte democratie ? Omdat de betrokken bevolking dan zélf zou kunnen beslissen over hun rijkdom en de vruchten van hun arbeid en de privileges van corrupte profiteurs in groot gevaar zouden brengen !
Om hun weigering van democratie te verdonkeremanen hebben de VS en zijn bondgenoten het dan maar over het ‘islamitische’ gevaar. Wat een schijnheiligheid ! Horen wij ze tekeergaan met grootse mediacampagnes tegen de fundamentalistische bondgenoten van het walgelijke regime in Saoedi-Arabië ? Hoor je hun excuses voor het financieren van Bin Laden om een linkse Afghaanse regering omver te werpen die de vrouwen daar geëmancipeerd had ?!
Onze taak is belangrijk !
De wereld is zowat in alles veranderd. De teloorgang van de VS opent nieuwe perspectieven voor de bevrijding van de mensheid. Grote omwentelingen kondigen zich aan …
Maar in welke richting gaan die ? Om een positief resultaat te behalen hangt het van elk van ons af of de échte informatie circuleert, of de beschamende feiten bekend raken bij een breed publiek, of geheime strategieën ontmaskerd worden. Dit kan leiden tot een groot internationaal volksdebat : wat voor economie, wat voor sociale rechtvaardigheid heeft de mensheid nodig ?
De officiële berichtgeving van de commerciële massamedia over dit alles is zondermeer een ramp en dat is géén toeval. Daarom ook heeft ieder van ons een grote taak te vervullen opdat dit debat nu en overal kan gevoerd worden. Informatie is de sleutel. Hoe ? Daar komen we binnen enkele dagen op terug in een volgend artikel …
Vertaling : Lode Vanoost
Bron : www.michelcollon.info
No comments:
Post a Comment