Het begin van de toekomst?

'IN WATCHING the flow of events over the past decade or so, it is hard to avoid the feeling that something very fundamental has happened in world history.' zo begint een artikel geschreven een twintigtal jaar geleden. Er valt daarin enkel maar 'the past decade' te vervangen door 'the past few days' en ge hebt de start van een ander artikel dat makkelijk de stelling van het originele onderuit haalt. Het orginele had namelijk als titel 'The end of history?' waarin Fukuyama de overwinning en lofzang van het westers model zingt. ('The triumph of the West, of the Western idea, is evident...', 'unabashed victory of economic and political liberalism.', etc)
Voor hem was het allemaal afgelopen na de val van de muur: er stond niks meer te gebeuren, we hadden alles al gezien, en het enige mogelijke economische model had voor eens en voor altijd bewezen dat het het beste was.
Menig econoom denkt daar dezer dagen wellicht anders over, en als je mag afgaan op de beurzen en de reddingsplannen waarmee ze de belastingbetaler om de oren slaan, is er toch nog ergens iets mis. Ook in het Europa van Sarkozy komt men blijkbaar tot de vaststelling dat er iets niet klopt. Juist die contradictie tussen economische retoriek (geen staatsbemoeienis!) en de praktijk (Jamaar: er was geen alternatief, Meneer), die meer dan overduidelijk geïllustreerd wordt in de huidige financiële crisis, bewijst dat het nog lang niet gedaan is.
Dat elke constructie opgezet door de mens, evengoed herzien, herbouwd, of afgebroken kan worden. Dat er wel mogelijke alternatieven bestaan, alleen is het een kwestie daar aan te beginnen in plaats van in verouderde schema's te blijven denken.
Het is stukken makkelijker met arrogantie achterom te kijken en te zeggen hoe goed we het wel niet gedaan hebben, dan het is om vooruit te kijken en te zeggen: 'Ok, deze keer moet het beter...'

VN speech

Raar hoe dat gaat...
Z'n speech was zeker een nieuwswaardig feit: op de algemene vergadering van de VN gaf hij een toespraak, waarin hij het had over de crisis in z'n land, de moeilijkheden die er momenteel zijn, hoe fragiel een democratie wel kan zijn, en de rol die 'terroristen' daarin spelen.
Niks ongewoons daar dus...
Het rare is echter als ge gaat zoeken op 'VN speech' op bv deredactie.be of zelfs BBCNews krijgt ge niet de speech eruit waarover ik het heb, die van Evo Morales, maar wel die van Bush...
Toch merkwaardig want ge zou denken dat we die laatste ondertussen al wel genoeg gehoord hebben. Als ge effe de tijd hebt raad ik dan ook aan om hem eens rustig te beluisteren, (of direct in het spaans zelfs). Onzin komt er zeker niet uit, en qua stijl veel redelijker dan anderen soms durven zijn in de VN.

nieuwsflash

'recht op water' nu ook op BD website...

Nieuws uit de wereld...

't werd nog eens tijd om iets op de blog te zetten. Niet omdat er hier zoveel nieuws te vertellen is, maar omdat rondom in 'Las Americas' er toch wel het één en ander gebeurt dezer dagen:
Er was bv Bolivia, waar de afgelopen week een memorabele poging werd gedaan om de democratische herverdeling van natuurlijk rijkdommen een halt toe te roepen door goed gecoördineerde mini-staatgreepjes van een aantal lokale besturen. Een collega terplaatse kan het allemaal wat beter omschrijven, maar één ding is duidelijk: In het grote monopolie-spel v/d wereldpolitiek - je mag dan nog zo'n onschuldig gezicht trekken als VS ambassadeur, het is niet voor niets dat ze je buitenzetten - klonk de boodschap aan de minder bedeelde bolivianen klaar en duidelijk: 'Ga niet langs start u ontvangt geen...'
Langs de keerzijde blijken anderen, die dagelijks een paar keer langs 'Start' passeren om meer dan hun deel van de koek te incasseren, altijd op hulp van de vriendjes te kunnen rekenen als het wat moeilijker gaat. Mooi toch, weten dat ge altijd nog een gratis 'Get out of jail' kaartje van 700 miljard dollar (!hoeveel is dat eigenlijk?) achter de hand hebt als achteraf blijkt dat al uw speelgoedgeld plots op is...
En om dan toch nog met een vrolijke noot af te sluiten: altijd goed voor een grinnik die onion...

Water is een basisrecht, en geen handelswaar...

met die slogan sloegen verschillende Colombiaanse organisaties zo'n half jaar geleden de handen in elkaar om samen een campagne op te zetten die privatisering van de watervoorziening wil voorkomen. Daarom willen ze een referendum houden waarin de Colombiaanse bevolking zich kan uitspreken om dergelijk recht voor eens en voor altijd in de grondwet vast te laten leggen. Om dat referendum te kunnen houden heb je eerst wel genoeg steun nodig, véééél steun: anderhalf miljoen handtekeningen minstens. Dus gingen duizenden vrijwilligers de straat op om die te verzamelen.
Afgelopen weekend waren het de laatste dagen voor ze moesten binnengebracht worden, en dat wilde dus zeggen dat er eerst nog overuren werden geklopt om al die stemmen te controleren, en na te tellen. Ook iedereen bij CENSAT droeg graag z'n steen bij (twas ne zware), en dus heb ik dit weekend duizenden handtekeningen voor m'n neus zien voorbij komen: 15 per blad, 7.500 per kaft, en blijven tellen maar tot er geen meer over zijn. Ik beklaag diegenen die ze allemaal gaan moeten controleren...

Maandagmiddag was dan het moment dat de uiteindelijk 2 miljoen handtekeningen officieel werden overgedragen aan de administratie. In stoet door Bogotá, vergezeld van de nodige toeters, bellen en ballonnen, met z'n allen richting adminstratiegebouw, waar dan drie verveelde heren de handtekeningen in ontvangst mochten nemen.
Grappig om zien al dat enthusiasme van iedereen die hard mee hadden gewerkt aan het verzamelen ervan, en de neutrale, zelfs onverschillige ontvangst v/d handtekeningen.
Het mag duidelijk zijn dat er bij ons nog serieus gefeest is achteraf, ik betwijfel of dat bij de heren van de administratie ook het geval was.

Meer fotos hier

Fotokes

En voor de liefhebbers: nog enkele fotokes van mijn appartementje-studio: klein maar gezellig (acogedora zeggen ze dan in het spaans).

tziet er misschien wat leeg uit, maar deze fotos zijn dan ook genomen net na de verbouwingen, ondertussen staat er al wat meer in, en een volle kleerkast met mijn rommel erin...

2 dagen in Bogotá

Het lijkt wel de titel van een kortverhaal, of zelfs een roman.
Nog niet echt duidelijk wel genre het is, misschien een thriller, als ge moogt afgaan op de kille avonden.
Tis nog effe wennen, rondlopen in zo'n een miljoenen stad (7 om exact te zijn). Met verkeer dat tegelijk gestructureerd lijkt en compleet chaotisch verloopt: er wordt braaf aan de rode lichten gestopt, maar eens groen is de gehele rijbaan terbeschikking om zo snel mogelijk voorliggers voorbij te geraken. Bij het oversteken van eenrichtingsstraten kijk ik toch nog even de andere kant op, voor het geval iemand besloten heeft dat ie er zo nog rapper geraakt.
Ik heb wel geluk: ik woon op een tiental minuten van het kantoor van CENSAT, dus kan elk ochtend rustig te voet naar m'n werk (wel goed uitkijken dus). Daar zitten een hoop gemotiveerde jonge mensen bijeen die dezer dagen razend druk bezig zijn handtekeningen te verzamelen om een referendum te kunnen organiseren. Meer hierover later.
Ikzelf probeer hiertussen wat op snelheid te komen, het lijkt alsof ik nog in een lagere versnelling zit wanneer ik de geanimeerde gesprekken zo goed als mogelijk probeer mee te volgen.
Das normaal natuurlijk dat het effe duurt voor ik mee ben, dus werk ik me ondertussen wat in in de thema's waar zij mee bezig zijn: petroleum, agrocombustibles (biobrandstof), en de export van palmoil naar Europa, en wat dat voor gevolgen heeft voor lokale gemeenschappen hier (lap, wéér iets dat ge niet meer gaat kunnen aankopen binnenkort). Daar hoort ge ook nog wel meer over.
De komende dagen hoop ik mijn actieradius hier wat verder uit te breiden: de lokale marktjes op zoeken om inkopen te doen en zo wat beter in de sfeer van de stad te komen.

Tis zover!

Op naar Colombia! dan toch...
'T heeft wat voeten in de aarde gehad (of beter: het consulaat van Colombia), maar uiteindelijk ben ik aan een visum geraakt, en ineens voor twee jaar zelfs.
Ondertussen gelooft al lang niemand meer dat ze me daar wel binnen laten, dus hieronder een bewijsje, ineens incluis met een colombiaanse leestip...